مقایسه پتانسیل نانوذرات اکسید روی و پراکسید هیدروژن جهت حذف کروم 6 ظرفیتی از آب های آلوده

پساب های صنایع چرم سازی و آبکاری، از متداول ترین منابع ورود کروم به آب های پذیرنده می باشند؛ لذا هدف از این تحقیق، مقایسه پتانسیل نانوذرات اکسید روی و پراکسید هیدروژن، جهت حذف کروم 6 ظرفیتی از آب های آلوده می باشد.
روش تحقیق: در این مطالعه تجربی- تحلیلی، فاکتورهای موثر بر فرایند احیا از جمله ZnO (با غلظت 05/0- g/L15/0) و H2O2 (با غلظت 5/0-mol/L5/1) در فرایند UV/H2O2 و pH (5-9) مورد بررسی قرار گرفتند. غلظت اولیه سوبسترا، بین 1/0-mg/L15 متغیر در نظر گرفته شد. محلول استوک کروم شش ظرفیتی، با استفاده از حل کردن دی کرومات پتاسیم (K2Cr2O7) در آب مقطر یک بار تقطیر، تهیه گردید. غلظت باقیمانده کروم، به وسیله دستگاه اسپکتروفتومتری در طول موج 540 نانومتر اندازه گیری گردید.
نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که با افزایش غلظت احیاکننده ها و همچنین کاهش pH، راندمان احیای کروم افزایش پیدا می کند. در غلظت های پایین کروم، اثر فرایند نانوفتوکاتالیستی بیشتر از روش شیمیایی بود اما در غلظت های بالا عکس این حالت مشاهده گردید. در این تحقیق، اثر این فرایند بر روی نمونه های آب طبیعی نیز مورد بررسی قرار گرفت.
UV/ZnO که یک فرایند پاک و بدون لجن می باشد، برای احیای Cr(VI) به Cr(III) موثر می باشد.