اثر cagA و عفونت هلیکوباکتر پیلوری بر آسیب DNA سرمی در بیماران مبتلا به زخم معده

باکتری هلیکوباکتر پیلوری یکی از شایع ترین عفونت های گوارشی در جهان به شمار می رود که می تواند باعث موارد پاتولوژیکی متفاوت، افزایش استرس اکسیداتیو و در نتیجه پاسخ های التهابی در مخاط معده شود. تشخیص بیماریزایی H.pylori به دلیل تخمین خطر علائم بالینی اهمیت زیادی دارد. هدف از این مطالعه، بررسی شیوع ژن cagA متعلق به هلیکو باکتر پیلوری و اندازه گیری سطوح سرمی 8-هیدروکسی-2- دئوکسی گوانوزین (8-OHdG) به عنوان یک مارکر حساس برای آسیب DNA اکسیداتیو در عفونت H.pylori با علائم بالینی متفاوت بود.
از وسترن بلاتینگ برای ردیابی IgG های ضد پروتئین CagA، واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) برای تعیین حضور ژن cagA متعلق به هلیکو باکتر پیلوری و آزمون آسیب DNA اکسیداتیو با استفاده از سطوح سرمی 8-OHdG استفاده گردید.
زمانیکه هر دو تست اوره آز و کشت باکتریایی به ترتیب نتایج مثبت و منفی داشتند، نمونه ها به عنوان H.pylori مثبت ثبت گردیدند. H.pylori و cagA مثبت در تمام نتایج بالینی غالب بودند. ارتباط معنی داری بین شیوع آنتی بادی ضد آنتی ژن CagA یا ژن cagA و نتایج بالینی وجود نداشت. سطوح سرمی 8-OHdG در بیماران H.pylori مثبت در مقایسه با افراد H.pylori منفی بالاتر بود.
در این مطالعه سویه های cagA مثبت غالب بوده، هرچند ارتباطی بین cagA با علائم بالینی و با پیشرفت PUD دیده نشد. بعلاوه، آزمایش های سرولوژیکی مانند وسترن بلاتینگ در تشخیص افراد آلوده شده با سویه های H.pylori در PUD و NUD مفید است. آلودگی H.pylori ممکن است با افزایش استرس اکسیداتیو و افزایش 8-OHdG سرمی در ارتباط باشد.