بررسی جذب فلزات سنگین (سرب و روی) بوسیله پلی مرهای خارج سلولی

امروزه آلودگی فلزات سنگین یکی از مشکلات جدی محیطی می باشد. در این تحقیق از جسم زنده، بیومس مرده و پلی مرهای خارج سلولی ازتوباکتر و ریزوبیوم به منظور جذب فلزات سنگین سرب و روی استفاده شد.
ابتدا باکتری های مورد نظر جداسازی شده، بیومس زنده و مرده آنها تهیه گشت. سپس پلی مرهای خارج سلولی تولید شده بوسیله این باکتری ها استخراج گردید. در ادامه میزان جذب فلزات سنگین سرب و روی بوسیله این اجزا با استفاده از روش اسپکتروفتومتری جذب اتمی مورد بررسی قرار گرفت.
با توجه به منحنی رشد باکتری ها، پلی مر خارج سلولی در ازتوباکتر در فاز لگاریتمی رشد و در ریزوبیوم در فاز سکون به میزان بیشتری تولید می گردد. در ازتوباکتر %91 Zn+2 و %100 Pb+2 ولی در ریزوبیوم %82 Zn+2 و %90 Pb+2 بوسیله این اگزو پلی مر جذب می گردد. جسم سلولی زنده ریزوبیوم و ازتوباکتر به ترتیب %1/33 و %46 Zn+2 را جذب نمودند ولی در جذب Pb+2 بین جسم زنده دو باکتری اختلاف معنی داری مشاهده نشد. در جذب Zn+2 بین بیومس مرده ریزوبیوم و ازتوباکتر تفاوتی وجود نداشت در حالیکه جسم مرده ازتوباکتر Pb+2 را بیشتر از جسم مرده ریزوبیوم جذب نمود. اگزوپلی مر ازتوباکتر از ml 100 آب چاه، آب رودخانه و ادرار به ترتیب 4، 25/0 و 1/0 میلی گرم سرب در هر گرم پلی ساکارید جذب نمود، ولی اگزوپلی مر ریزوبیوم فقط 8/0 میلی گرم سرب را از ml 100 آب چاه جذب کرد.
اگزوپلی مرهای تولید شده بوسیله باکتری ها حسگر مناسبی برای حذف آلودگی های فلزی محیط می باشند.