اثر افزودن پروبیوتیکProtexin در جیره غذایی شاه میگوی آب شیرین (Astacus leptodactylus) بر شاخصهای رشد و بازماندگی

پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های زنده ای هستند که برای بهبود سلامتی حیوان میزبان به مکمل های غذایی اضافه می شوند. اخیرا تحقیقات نسبتا زیادی در زمینه نقش پروبیوتیک ها در افزایش رشد و مقاومت به بیماری ها در موجودات آبزی صورت گرفته است. اما در زمینه عملکرد پروبیوتیک ها بر شاه میگوهای آب شیرین به ویژه گونه Astacus leptodactylus تحقیقات بسیار اندکی انجام شده است.هدف از این مطالعه ارزیابی اثر سطوح مختلف پروبیوتیک Protexin در جیره غذایی Isonitrogenous و Isoenergetics بر روی رشد و بازماندگی Astacus leptodactylus می باشد.
تیمارهای غذایی شامل سطوح 0، 1 و 3 گرم در کیلوگرم غذا بودند. این آزمایش به صورت طرح کاملا تصادفی بود. هر تیمار متشکل از 3 تکرار بوده و جمعا در 9 مخزن پرورشی صورت گرفت. طول دوره آزمایش طی یک برنامه 8 هفته ای انجام شد و شاه میگوها در مخزنهای فایبرگلاس با ظرفیت 100 لیتری که دارای جریان هوای دائمی بودند و تعویض آب به صورت روزانه صورت می گرفت، نگهداری شدند. متوسط وزن اولیه موجودات 74/0± 05/23 گرم بود.
نتایج نشان داد که با افزایش سطح پروبیوتیک در جیره های آزمایشی شاخص های رشدی Astacus leptodactylus در رابطه با افزایش وزن و شاخص رشد ویژه، بهبود یافته و بین تیمار فاقد پروبیوتیک و تیمار پروبیوتیک gr/kg3 اختلاف معنی داری وجود داشت(P<0.05). همچنین اختلاف ضریب چاقی و درصد بازماندگی شاه میگوهای آزمایشی در تیمارهای آزمایشی مختلف که با سطوح مختلف پرو بیوتیک تغذیه شده بودند معنی دار نبود (P>0.05).
نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که پروبیوتیک پروتکسین توانایی تاثیر گذاری بالایی بر شاخص های رشدی شاه میگوی آب شیرین داشته و در بین سطوح مختلف بکار برده شده بهترین دوز موثر بر شاخص های رشدی، سطح 3 گرم پروبیوتیک به ازای کیلوگرم غذای خشک می باشد.