بررسی مشخصات فردی، علایم بالینی شایع و سابقه نوع رژیم غذایی مصرفی در مبتلایان به کم کاری یا پرکاری تیروئید در همدان

اختلال های تیروئید شایع ترین اختلال های بالینی هستند. این پژوهش به بررسی مشخصات فردی، علایم بالینی و سابقه رژیم غذایی در مبتلایان به کم کاری یا پرکاری تیروئید در همدان، پرداخته است.
این مطالعه گذشته نگر مقطعی به بررسی شاخص های مورد نظر پژوهش، طی سال های 1382 تا 1386 در همدان پرداخته و جامعه آماری، شامل همه مبتلایان به کم کاری یا پرکاری تیروئید در همدان بوده که به مراکز درمانی مراجعه کرده، پرونده تشکیل داده بودند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه و مصاحبه بود. در بررسی آماری، آزمون «مربع کای» و «تی تست» استفاده شد.
از 1080 نمونه، 63 درصد و 37 درصد به ترتیب دارای کم کاری و پرکاری تیروئید بودند. فراوانی گروه های خونی در مبتلایان در مقایسه با جمعیت نرمال، تفاوتی معنادار نداشت. تعداد مبتلایان در جنس مونث بیشتر از مذکر بود (001/0p<). سابقه ازدواج فامیلی به ترتیب در 5/38 درصد و 39/18 درصد از والدین مبتلایان به پرکاری و کم کاری تیروئید و سابقه تنش های روانی در 25/41 درصد مبتلایان به پرکاری و 3/60 درصد مبتلایان به کم کاری تیروئید و سابقه رخداد آزاردهنده در 5/45 درصد مبتلایان به پرکاری و 4/64 درصد از مبتلایان به کم کاری تیروئید مشاهده شد. میانگین مصرف گوشت و غلات در مبتلایان، نسبت به میانگین استاندارد حداقل مصرف مورد نیاز، کمتر بود (01/0p<).
بروز کم کاری یا پرکاری تیروئید در زنان، شایع تر بوده، زمینه های ژنتیکی و تاریخچه خانوادگی و به طور خاص سابقه تنش های روانی از مهم ترین علل مرتبط با کم کاری یا پرکاری تیروئید بوده است.