مقایسه تاثیر تفکر انتقادی بر فرایند تصمیم گیری در نخبگان علمی، اجتماعی

هدف از این پژوهش، مقایسه تفکر انتقادی بر فرایند تصمیم گیری در نخبگان علمی و اجتماعی است و تصوراتی است که با حصول مهارت های فکری، امکان همگرایی بر نخبگان علمی واجتماعی فراهم می آید. اگرچه در روند تاریخ ایران براساس نگرش ها و زمینه های اجتماعی و فرهنگی مختلف به تعارض های نخبگان دامن زده شده است، گسترش مهارت های تفکر انتقادی و تصمیم گیری به تعامل و تعاطی اندیشه ها در نخبگان منجر می شود و بر همین اساس تفکر انتقادی موقعیتی است که در آن مسائل از چند دیدگاه مورد بررسی قرار می گیرد و از طریق تبادل نظر برای، راه حل های مختلف پیدا می شود و همچنین توسعه یافتگی مهارت های تفکر تحقق پیدا خواهد کرد. روش این تحقیق از نوع علی– مقایسه ای است و در آن، توانایی مهارت تفکر انتقادی بر فرایند تصمیم گیری در نخبگان علمی– اجتماعی مورد مقایسه قرار گرفته است. توانایی تفکر انتقادی که از قبل ایجاد شده است، به صورت شبیه سازی توانایی تفکر تحلیلی، تفکر استنباطی و تفکر ارزشیابی بر فرایند تصمیم گیری گروهی، راهبردی و تعارض های اجتماعی مورداندازه گیری قرارگرفت. در این پژوهش، نمونه تحقیق نخبگان علمی، اجتماعی به صورت نمونه گیری هدفدار و خوشه ایدر سطح کشور، در دو گروه و هر گروه 110 نفر انتخاب شد. در این پژوهش از آزمون مهارت های تصمیم گیری محقق ساخته و تفکر انتقادی کالیفرنیا استفاده شد. تجزیه وتحلیل آماری داده ها و انتقال آنها به برنامه SPSS با استفاده از آمار توصیفی وآمار استنباطی آزمون t، ضریب همبستگی، تحلیل سه عاملی و رگرسیون گام به گام محاسبه شده است. یافته های تحقیق نشان داد که تفکر انتقادی و تصمیم گیری در نخبگان علمی بیشتر از نخبگان اجتماعی بوده و تاثیر تفکر انتقادی بر فرایند تصمیم گیری در نخبگان علمی معنادار می باشد. معادله رگرسیون نشان داد که تفکر استنباطی 11 درصد فرایند تصمیم گیری را تبیین می کند. در جمع بندی کلی می توان گفت که فرایند تعارض بین نخبگان، چندوجهی است و در واقع این تعارض هم واکنشی به وضع موجود و هم عاملی برای تغییر است. بنابراین به نظر می رسد که راه جلوگیری از تعارض، برنامه ریزی دراز مدت و سوق به همگرایی ملی است.