تاثیر شناخت درمانی مذهب محور و معنا‎درمانگری بر کاهش نشانگان افسردگی، اضطراب و پرخاشگری دانشجویان

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی دو روی آورد شناخت درمانی مذهب محور و معنا‎درمانگری در کاهش نشانگان پرخاشگری، افسردگی و اضطراب دانشجویان صورت گرفت. جامعه تحقیق شامل کلیه دانشجویان مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه کردستان بود که از این جامعه 90 دانشجو به شیوه تصادفی انتخاب شدند. با استفاده از فهرست تجدید نظر شده نشانه های مرضی (SCL-90-R دروگاتیس،1975) و مصاحبه تشخیصی تکمیلی برمبنای DSM IV- R میزان پرخاشگری، افسردگی و اضطراب آزمودنی ها تعیین شدند و به تصادف در سه گروه 30 نفری (گروه شناخت درمانی مذهب محور، معنا‎‎درمانگری و گواه) قرار گرفتند. با استفاده از مقیاس SCL- 90-R میزان پرخاشگری، افسردگی و اضطراب آزمودنی ها، در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری اندازه گیری شد. نتایج تحلیل کواریانس چند متغیری نشان داد که روی آورد شناخت درمانی مذهب محور و معنا‎درمانگری در کاهش نشانگان پرخاشگری، اضطراب و افسردگی موثرند و اثر آنها در مرحله پیگیری ماندگار است. همچنین نتایج پژوهش نشان داد، بین دو روی آورد شناخت درمانی مذهب محور و معنا‎درمانگری در کاهش اضطراب و پرخاشگری تفاوت معناداری و جود ندارد، اما روی آورد شناخت درمانی مذهب محور در کاهش افسردگی موثرتر از معنا‎ درمانگری بود.