بررسی و تشریح جایگاه آموزش عالی ایران در منطقه آسیای جنوب غربی

براساس ضرورت توسعه کمی و کیفی آموزش در سطوح گوناگون از جمله در سطوح عالی، رصد شاخص های کیفیت آموزش عالی، به عنوان یکی از پایه های اصلی توسعه در کشور، اهمیت شایانی دارد. بر این اساس، از یک سو اهمیت دستیابی به اهداف سند چشم انداز توسعه ایران در سال 1404 و از سوی دیگر، ضرورت رسیدن به سطح مطلوبی از توسعه و کارآمدی نظام آموزش عالی ایجاب می کند تا به طور مداوم وضعیت موجود در این زمینه برای اصلاح احتمالی نقاط ضعف و تقویت نقاط قوت، شناخته شود. در این مقاله تلاش شده تا این شناخت و آگاهی تاحد امکان دقیق، از خلال پژوهش علمی به دست آید. بر اساس ضرورت دوگانه یادشده، در این پژوهش با استفاده از رویکرد اسنادی با استفاده از اطلاعات موجود به ترسیم وضعیت و جایگاه آموزش عالی ایران در منطقه جنوب غرب آسیا پرداخته شده است. یافته های تحقیق نشان دهنده ممتاز بودن جایگاه کشور در معدودی از شاخص های مورد بررسی در کشورهای منطقه بوده است. در عین حال، در تعدادی دیگر از شاخص های آموزش عالی، وضعیت کشور در حد مناسب و قابل قبول قرار دارد. اما در مقابل، در تعدادی بیشتری از شاخص ها، کشورمان از جایگاه ممتازی- آن گونه که هدف سند چشم انداز بوده، برخوردار نیست. در مجموع نتایج پژوهش نشان دهنده شتاب اندک در مسیر دستیابی به جایگاه برتر منطقه جنوب غرب آسیا بوده است.