مقایسه خطای مکان یابی زمین لرزه های محلی در روش های خطی شده و غیرخطی با استفاده از داده های شبیه سازی شده

در این تحقیق با استفاده از شبیه سازی داده های زمان رسید فاز های لرزه ای، نحوه عملکرد روش غیرخطی و خطی شده در مکان یابی زمین لرزه ها و برآورد خطای مکان یابی مورد بررسی قرار می گیرد. شبیه سازی صورت گرفته برای سه گروه زمین لرزه در ناحیه البرز مرکزی شامل ناحیه گسل مشا، ناحیه فیروزکوه و ناحیه قم است. برنامه مورد استفاده بر اساس روش غیر خطی برنامه NonLinLoc (لوماکس و همکاران، 2000) و برنامه مورد استفاده براساس روش های خطی شده، برنامه Hypo71 (لی و لاهر، 1972) است. سه گروه زمین لرزه دارای شرایط متفاوتی از نظر تعداد فاز های خوانده شده برای هر زمین لرزه، پوشش آزیموتی و فاصله ایستگاه ها تا رومرکز هر زمین لرزه هستند. در این تحقیق به منظور بررسی نحوه عملکرد روش های مکان یابی زمین لرزه دو آزمایش صورت می گیرد. آزمایش اول بررسی عملکرد روش های غیر خطی و خطی شده در حضور نوفه به شکل زنگوله ای در زمان رسید ها و خطای ناشی از هندسه ایستگاه است و آزمایش دوم بررسی عملکرد روش های غیر خطی و خطی شده در حالت وجود هم زمان خطا در زمان رسید ها به شکل زنگوله ای و غیرزنگوله ای است. به منظور ایجاد نوفه با توزیع غیر زنگوله ای در داده ها، از مدل سرعتی غیر واقعی (نسبت به آنچه زمین لرزه ها از آن تولید شده اند) استفاده شده است. نتایج حاصل نشان می دهد که روش غیر خطی در تعیین مکان دقیق تر زمین لرزه و همچنین برآورد عدم قطعیت مکان یابی حتی در شرایط نامناسب ایستگاهی بسیار مناسب عمل می کند. همچنین در این تحقیق مشخص شد که استفاده از روش های خطی شده (در این تحقیق برنامه Hypo71) در صورت فراهم نشدن شرایط بهینه شبکه ایستگاهی و مدل سرعتی مورد استفاده خطای برآورد شده از راه برنامه با خطای واقعی همخوانی ندارد و خطای برآورد شده عمدتا کمتر از مقدار واقعی آن گزارش می شود.