بررسی پیش گویی کنندگی رفتارهای خودمراقبتی بر کنترل قند خون بیماران مبتلا به دیابت نوع 2

بیماری دیابت درمان قطعی ندارد. مهم ترین استراتژی درمانی به کار گرفته شده برای کنترل آن، تبعیت از رفتارهای خودمراقبتی شامل رعایت رژیم غذایی ویژه، انجام فعالیت بدنی، پایش قند خون، مصرف روزانه داروهای تجویز شده و مراقبت از پا می باشد. هدف از مطالعه حاضر، شناسایی تفکیکی میزان تبعیت از ابعاد مختلف رفتارهای خودمراقبتی و ارزیابی قدرت پیش بینی کنندگی هر یک از این ابعاد بر کنترل قند خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 تحت پوشش کلینیک دیابت دانشگاه علوم پزشکی قم بود.
مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر به صورت یک مطالعه مقطعی بر روی 275 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند و شرایط ورود به مطالعه را داشتند، انجام شد. برای جمع آوری داده ها از «مقیاس خلاصه فعالیت های خودمراقبتی»، پرسش نامه ارزیابی سلامت شناختی، پرسش نامه ارزیابی افسردگی Beck و نیز آزمون (HbA1c) Glycosylated Hemoglobin استفاده گردید. آزمون های آماری ضریب همبستگی دو متغیره و رگرسیون خطی چند متغیره برای تحلیل داده ها و نرم افزار SPSS نسخه 17 برای تجزیه نهایی آن ها مورد استفاده قرار گرفت.
مدل نهایی رگرسیون شامل متغیرهای پیش بین سطح تحصیلات، رفتارهای بعد مصرف دارو، تغذیه، فعالیت بدنی و پایش قند خون بوده و مدل پیشنهادی توانست 66 درصد واریانس متغیر HbA1c را به عنوان شاخص کنترل قند خون پوشش دهد (001/0 > P).
در این مطاله ابعاد مختلف رفتارهای خودمراقبتی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 تاثیر متفاوتی بر کنترل قند خون داشته و در بین آن ها رفتارهای خودمراقبتی بعد مصرف دارو و تغذیه بیشترین تاثیر را بر آن داشتند.