بررسی الکترومیوگرافی و پتانسیل عمل عضله بالابرنده انگشتان پا بدنبال فلج عصب سیاتیک ناشی از تزریق آمپول دیکلوفناک سدیم

مشاهده موارد فراوان وقوع فلج عصب سیاتیک بدنبال تزریق آمپول دیکلوفناک سدیم در باسن در ایران موجب شد تا وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی تزریق عضلانی این آمپول در کودکان زیر 15 سال و بعنوان ضد تب خصوصا به صورت سرپایی را منع نماید. تزریقات نابجا اغلب به شاخه پرونئال عصب سیاتیک آسیب زده که موجب ضعف و فلج در بالا آوردن مچ پا می شود. در تحقیق حاضر به منظور شناخت بهتر فلج ایجاد شده بدنبال تزریق درون باسن آمپول دیکلوفناک سدیم از طریق مشاهده و به کمک روش های تشخیصی الکتروفیزیولوژیک و اندازه گیری سرعت هدایت عصبی و الکترومیوگرافی انجام و یافته های فوق با معاینه کلینیکی و قدرت عضلات بالا آوردن مچ پا مقایسه شدند که نتایج زیر بدست آمدند:وقوع فلج محدود به سنین کودکی نبوده و در بیماران مورد مطالعه چهار نفر بیش از 15 سال سن داشتند از طرفی در تمام مبتلایان ارتباط مستقیمی بین محل تزریق و وقوع فلج یافت نشد. به گونه ای که حتی در یک مورد محل تزریق بالاتر و با فاصله ای دور از محل عبور عصب سیاتیک در باسن بود. در چهار بیمار شروع ضعف بلافاصله پس از تزریق و در بعضی بیماران طی چند ساعت پس از تزریق فلج عارض گردید.
از نظر قدرت عضلات در هفت بیمار که در هفته اول از نظر بالینی فلج کامل و قدرت عضلات بلند کننده مچ پا 5/0 بود در پایان یک سال به 5/3-2رسید. در بررسی سرعت هدایت عصبی در هفته اول در هفت بیمار پتانسیل عمل عضله بالابرنده انگشتان بدست نیامد که در چهار نفر آنان با گذشت چهار ماه قابل ثبت بود.
در آزمایش الکترومیوگرافی در هفته اول امواج خودبخودی وجود نداشت لیکن در هشت بیمار در پایان ماه اول این امواج از عضله بالابرنده انگشتان ثبت شدند که در این هشت نفر با گذشت یک سال درجاتی از اتروفی عضلات پرونئال و افزایش قوس پا وجود داشت و سه نفر از آنان مبتلا به دردهای سوزشی در کف پا شدند.