تعیین میزان ترکم استخوان در بیماران مبتلا به SLE مراجعه کننده به کلینیک روماتولوژی

استئوپوروز یکی از عوارض مهم بیماری SLE می باشد که شکستگی های ثانویه به آن همواره برای این بیماران مشکل ساز بوده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان تراکم استخوان در بیماران مبتلا به SLE و مقایسه آن با افراد طبیعی دراستان خوزستان مراجعه کننده به کلینیک رماتولوژی و یا بستری شده در بیمارستان گلستان انجام گرفته است.
تحقیق و بررسی در طول یک سال و بر روی 101 بیمار مبتلا به لوپوس (با میانگین سنی 30.74 سال و انحراف معیار گردن فمور 0.22 و لومبر 0.19) و 106 نفر به عنوان گروه شاهد (با میانگین سنی 36.88 سال و انحراف معیار گردن فمور 0.46 و لومبر 9.15) صورت گرفت. در این بررسی سنجش تراکم استخوان با استفاده از روش (DEXA) در دو ناحیه مهره های کمری (L2-L4) و گردن فمور در بیمارستان آپادانا، اهواز انجام شد.
این مطالعه نشان می دهد میزان تراکم استخوان در ناحیه فمور در بیماران مبتلا به لوپوس نسبت به گروه شاهد کاهش یافته است (0.9 در مقابل 1.14) که اختلاف معنی داری را به نفع گروه شاهد نشان می دهد (0.001>P). ولی این میزان در ناحیه مهرهای کمری نه تنها کاهش نیافته بلکه نسبت به گروه شاهد بیشتر نیز می باشد (1.09 در مقابل 0.91) که اختلاف معنی داری را به نفع گروه لوپوس نشان می دهد (1.001>P). در ضمن میزان استئوپنی BMD بین 1- تا 2.5 – SD در بیماران مبتلا به SLE در دو ناحیه گردن فمور و مهره های کمری به ترتیب 7% و 50.8% و میزان استئوپوروز SD 2.5 £ BMD در همین دو ناحیه 5.3% و 8.8% مشاهده گردید.
به طور کلی 7% بیماران مبتلا به لوپوس در ناحیه مهره های کمری و 50.8% در ناحیه گردن فمور دچار استئوپنی بودند و میزان استئوپوروز آنان در ناحیه مهره های کمری و سر فمور به ترتیب 3.5% و 8.8% مشاهده گردید.
در این مطالعه کاهش تراکم استخوان در گردن فمور قابل پیش بینی است اما برخلاف مطالعات قبلی کاهش تراکم استخوان در مهره های کمری کمتر از حد مورد انتظار می باشد.