بررسی بالینی و پاتولوژیک بیماری میلوم بدخیم

بیماری میلوم بدخیم که به دلیل رشد بیش از حد پلاسماسیتها رخ می دهد، تقریبا تمام ارگانهای بدن را تحت تاثیر قرار داده، عوارض مختلف متابولیک، عفونی، خونی واستخوانی ایجاد می کند. هدف از این مطالعه بررسی رفتارهای بیولوژیک وپاتولوژیک بیماری در گروه مراجعه کننده به مراکز هماتولوژی وانکولوژی دانشگاه علوم پزشکی اهواز بوده است. دراین مطالعه خصوصیات بیماران، نحوه مراجعه، سیر بالینی و طول عمر 42 بیمار مراجعه کننده مورد بازبینی قرار گرفت. سن متوسط بیماران 9/56 ماه بود و 90% بیماران 6 ماه قبل از مراجعه علامت دار بودند. مهم ترین شکایات بیماران عبارت بود از دردهای استخوانی، ضعف و خستگی زودرس و عفونتهای راجعه. یافته های مهم نیز شامل رنگ پریدگی، شکستگی استخوان، علائم نرولوژیک و به ندرت طحال بزرگ و لنفاتوپاتی بود. کم خونی، ESR بالا، جز M بالا در الکتروفورز پروتئین های سرم. پلاسماسیتوز مغز استخوان ازوتمی و ضایعات استخوانی از مهمترین یافته های پاراکلینیک بود. تمام بیماران هنگام تشخیص در مرحله سوم بودند و طول عمر متوسط 15 ماه بود. نتیجه گیری شد که بیماری میلوم بدخیم در اهواز شایع نمی باشد و در مقایسه با جوامع غربی بیماران سن کمتری داشته، مراحل پیشرفته تر مراجعه می کنند و لذا طول عمر کمتری دارند، به نظر می رسد که ESR و CRP تست های مفیدی جهت غربالگری بیماران باشند.