گزارش دو مورد تومور انسولینومای خوشخیم طی دو سال

انسولینومای پانکراس جزو تومورهای اکثرا خوش خیم و نادر آندوکرینی است که ارزش شناخت و تشخیص آن در شرایط زندگی بیمار به لحاظ بروز آهسته و طولانی مدت تظاهر علائم کلینیکی ثانویه افزایش ترشح انسولین، که حتی باعث تغییرات روحی - روانی می گردد،اهمیت بسزایی دارد. بسیاری از بیماران به راحتی شناخته نشده ومعمولا سال ها به دلیل علائم غیر اختصاصی تحت درمان قرار می گیرند. ترس از بروز حالات عصبی - مغزی از قبیل تشنج، می تواند بیمار را دچار افسردگی عمیق نموده و تا مرز خودکشی بکشاند. تشخیص به موقع، کشف محل تومور، اثبات منفرد بودن آن، تعیین موقعیت تشریحی توده در پانکراس، اطمینان از موفقیت عمل به دلیل کوچکی توده و امکان تعدد تومور، ضروری است زیرا موارد یاد شده، عمل جراحی را سهل و ممتنع ساخته و درمان را تحت الشعاع قرار می دهند. در این مقاله دو مورد انسولینومای خوشخیم در دو طیف اساسی درمان به صورت جراحی، یا تظاهرات بالینی متفاوت و تشخیص اولیه تاخیری براساس ساختار بروز علائم بیماری معرفی می گردند.