رئالیسم جادویی در آثار ابراهیم کونی (مورد مطالعه رمان الورم)

ادبیات عجیب، ادبیات غریب، ادبیات فانتزی یا ادبیات جادویی همگی اسمی برای یک عنوان می باشد که عبارت از وجود موجودی طبیعی در مقابل حوادثی غیر طبیعی است. این ادبیات بستگی به حضور یا عدم حضور واقعیت در انواع واقعگرایی می گنجد. در این نوع گفتمان، واقعیت با غیرواقعیت باهم سرشته شده و جدایی آن دو از همدیگر غیرممکن است. این مکتب ثمره ی اندیشه ی نویسندگان آمریکای جنوبی بوده و براساس مقتضیات محیطی آن دیار شکل گرفته است. از بین نویسندگان عرب، بارزترین نویسنده ای که بیانگر این دیدگاه باشد؛ می توان به ابراهیم کونی اشاره کرد که تابه حال بیش از 40 رمان در این چهارچوب دارد. بی شک محیط زندگی نویسنده باعث گردیده که افکارش براساس این مکتب ارائه شود. از مهم ترین ویژگی های این مکتب در آثار کونی، تلفیق خیال با واقعیت بشکلی معقولانه و تغییر حوادث روزانه در بافت داستان به طوری که خواننده آن را باور کند، می باشد. نویسنده از طریق تکنیک های دوگانگی، لحن، مفهوم شاعرانه و به ویژه توصیف و روایت شیوا خواننده را با محیط مورد نظر، آشنا می کند. ابراهیم کونی برای غنای خیال عربی و باروری چهارچوب های دلالتی و شکلی از این مکتب استفاده نموده است. این پژوهش به شیوه ی تحلیلی- توصیفی انجام گرفته است.