ارایه شاخصی برای ارزیابی الگوهای مختلف تقاطع های غیرهمسطح

یکی از راه های رفع یا کاهش معضلات و ناهنجاری های ناشی از تصادفات در تقاطع ها، تبدیل تقاطع های همسطح به غیرهمسطح می باشد. در تقاطع های همسطح گنجایش ترافیک هر خط به علت لزوم دادن فرصت عبور برای همه مسیرهای منتهی به تقاطع کاهش می یابد. با تبدیل تقاطع همسطح به غیرهمسطح این مشکل نیز مرتفع و ظرفیت هر مسیر که از سایر مسیرها مجزا شده است می تواند کامل بهره برداری شود. به سبب خصوصیات ویژه هر مکان، وفق دادن یک طرح (الگوی) کلی و ایده آل، همیشه عملی نیست. برخی از پارامترهایی که باید مورد رسیدگی قرار گیرد عبارتند از: توپوگرافی، کاربری زمین، احجام ترافیک، تراکم جمعیت، بهای زمین و مستغلات، مسایل زیست محیطی و میزان بودجه. از آنجایی که معیارهای کیفی را نمی توان به سادگی به عدد و رقم تبدیل و باهم مقایسه نمود و چه بسا در بسیاری از موارد این معیارها در تصمیم گیری های مدیریتی مشخص می شوند، بنابراین، در این تحقیق صرفا از معیارهای کمی برای سنجش و انتخاب شکل بهینه تقاطع غیرهمسطح استفاده می شود. هدف در این تحقیق به طور مشخص تعریف یک شاخص و معیار است که به صورت ترکیبی، چند پارامتر ترافیکی مستقل را در کنار هم برای مقایسه الگوهای مختلف تقاطع های غیرهمسطح مورد استفاده قراردهد. قدم اول، انتخاب معیارهای ترافیکی مهم است. پس از انتخاب این معیارها، یک شاخص C تعریف گردیده است که می توان به کمک آن پارمترهای ترافیکی را به صورت همسنگ شده به هزینه تبدیل نمود. در مرحله بعد برای به دست آوردن پارامترهای ترافیکی، نرم افزار شبیه ساز Getram به عنوان ابزار سنجش انتخاب شد. پس از شبیه سازی یک دوره زمانی از بارگذاری ترافیکی هر یک از الگوها، این ابزار، پارامترهای ترافیکی مورد نیاز را در اختیار قرار می دهد. برای اعتبارسنجی شاخص پیشنهاد شده در این تحقیق، در گام بعدی، از افزایش احجام چپ گرد به عنوان یک عامل کنترل کننده استفاده می شود.