بررسی میدانی و آزمایشگاهی تاثیر دانه بندی بر مقاومت اصطکاکی رویه های آسفالتی

با افزایش حجم ترافیک و سرعت وسیله نقلیه در جاده ها، تعداد تصادفات نیز افزایش یافته است. یکی از عوامل بروز تصادفات و تشدیدآن،کاهش اصطکاک در فصل مشترک بین تایر وسیله نقلیه و سطح جاده به خصوص در شرایط مرطوب است. مقاومت لغزشی رویه آسفالتی تابعی از بافت ریز و درشت سطح می باشد که توسط سنگدانه موجود در مخلوط آسفالتی حاصل می شود. از جمله خصوصیات مهم سنگدانه در ایجاد بافت مناسب روسازی جنس و اندازه آنها می باشد. جنس مصالح در ایجاد بافت ریز و اندازه سنگدانه ها در ایجاد بافت درشت تاثیرگذار است. یکی از راه کارهای بهبود و افزایش مقاومت لغزندگی راه ها انتخاب مناسب اندازه مصالح سنگی می باشد. در این مقاله به منظور بررسی تاثیر دانه بندی بر مقاومت اصطکاکی، 25 نمونه آسفالتی با استفاده از دستگاه مغزه گیری با فواصل 5 کیلومتری از آزادراه تهران- قم تهیه و اصطکاک سطح آنها با استفاده از دستگاه آونگ انگلیسی اندازه گیری گردید. سپس با استفاده از روش سانتریفیوژ درصد قیر و دانه بندی نمونه ها تعیین شد. در ادامه چهار دانه بندی در محدوده دانه بندی های به دست آمده انتخاب و با ساخت نمونه های آسفالتی، درصد قیر بهینه به روش مارشال محاسبه گردید و پس از ساخت نمونه های ژیراتوری با درصد قیر بهینه بافت ریز و بافت درشت اندازه گیری شد. تحلیل نتایج میدانی و آزمایشگاهی نشان می دهند با تغییر دانه بندی خصوصیات اصطکاکی مخلوط آسفالتی تغییر کرده و دانه بندی S شکل از عملکرد مناسب تری به لحاظ ایمنی، برخوردار است و می توان از این موضوع در طرح مخلوط آسفالتی به منظور کاهش تصادفات استفاده کرد.