ارزیابی مهارت های ارتباطی بین فردی و عوامل مرتبط با آن در میان دانشجویان دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران

دانشجویان علوم پزشکی به عنوان اعضای اصلی کادر درمان در آینده، نیازمند کسب مهارت های ارتباطی به منظور برقراری ارتباط موثر و هدف مند با بیمار می باشند. هدف از پژوهش حاضر تعیین سطح مهارت های ارتباط بین فردی دانشجویان دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشد. در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و مقطعی، تعداد 212 نفر از دانشجویان دانشکده پیراپزشکی با روش نمونه گیری تصادفی ساده وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه استاندارد آزمون مهارت های ارتباطی بین فردی (Interpersonal Communication Skills Test) بود که دارای 34 سوال پنج گزینه ای با دامنه نمره 34 تا170 می باشد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری t و ANOVA صورت گرفت. در مجموع 170 پرسشنامه تکمیل و تحلیل شد. 6/67% نمونه ها دانشجوی دختر بودند. میانگین نمره سطح مهارت های ارتباطی دانشجویان مورد مطالعه 91/9 82/99 بود که ارتباط معناداری با سال تحصیلی دانشجویان داشت (009/0=p، 980/3F=). میانگین نمره دانشجویان پسر و دختر به ترتیب 16/944/100 و 28/1053/99 بود که آزمون t اختلاف معناداری را بین آنها نشان نداد (58/0=P). سال های سپری شده تحصیلی از عوامل مهم موثر بر سطح مهارت های ارتباطی بین فردی دانشجویان دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشد. به نظر می رسد که تجربه ی آموزشی دانشجویان، عملکرد آنان را در برقراری ارتباط بهبود می دهد.