بررسی سیر تکامل بصری تمدن عیلامی از منظر تجسمی

منطقه ی جنوب غرب ایران با یافته های مصوری به قدمت بالغ بر 6000 سال به مرکزیت شوش، به تمدن عیلامی شناخته شده است. این منطقه زیستگاه مردمی بوده که سهم قابل توجهی در رشد، تعالی و گسترش تمدن بشری داشته است. همسایگی تمدن عیلامی با تمدن های مهمی چون اکد، بابل، سومر و سپس آشور که تحولات بصری پراهمیتی را در دوره ی حیات خود شاهد بوده و در شمار نقش آفرینان مهم توسعه ی تمدن بشری از هزاره پنجم تا هزاره اول پیش از میلاد بوده اند، جایگاه و اهمیت این منطقه و مردم را بر ما روشن تر می نماید. با توجه به این سابقه و بر اساس مستندات موجود و تاریخ گذاری شده توسط باستان شناسان، در آثار به دست آمده این منطقه ی تمدنی، گونه ای از رشد و تکامل بصری و محتوایی به چشم می خورد که قابل بررسی و حائز اهمیت است. با توجه به این مهم و به منظور شناخت و آگاهی از نقش کشورمان در فرهنگ تصویری جهان، هدف این مقاله آن است که سیر تدریجی رشد و تکامل تصویر را در حوزه ی حیات این تمدن مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار دهد. مساله ی این تحقیق عبارت است از: بررسی سیر تکاملی رشد تصویر ی تمدن عیلامی بر اساس تطبیق با آموزش هنرهای تجسمی امروزی با توجه به تاریخ گذاری آثار این تمدن توسط باستان شناسان. یافته های این مقاله نشان دهنده ی آن است که اولین آثار منسوب به تمدن عیلامی از اشکال هندسی تزیینی آغاز گشته و سپس با گرایش به استلیزه و خلاصه سازی و گونه ای از اغراق به حیات خود ادامه داده و در پایان حیات خود در آثار بصری این تمدن گو نه هایی از پرداخت واقع گرایانه و روایت های توصیفی مانند تصویرسازی های امروزی در قالب آثار مختلف از جمله لوح ها، مهرها، سنگ نگاره ها، و جام ها پدیدار گشته است. این مقاله به گونه ی تحلیلی و با ارائه ی مستندات و به روش کتابخانه ای به بیان موضوع می پردازد.