بررسی اثر آلپرازولام بر عمل ضد دردی ایبوپروفن در درمان دیسمنوره دختران جوان 18- 25 سال

دیسمنوره شایع ترین مشکل و عارضه ژنیکولوژیک زنان جوان است. با توجه به مصرف رایج ایبوپروفن در درمان دیسمنوره، مطالعه حاضر به منظور تعیین نقش آلپرازولام در تقویت اثرات ضد درد ایبوپروفن در دیسمنوره انجام گرفت.
مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دوسرکور و Cross Over طراحی و اجرا گردید. برای این منظور دختران جوان دانشجو به دو گروه 20 نفره تقسیم شدند. در ماه نخست 20 نفر اول طی یک دوره 3 روزه از زمان شروع قاعدگی قرص ایبوپروفن mg 400 را هر 8 ساعت و پلاسبو را هر شب دریافت نمودند و 20 نفر گروه دوم یک دوره 3 روزه قرص ایبوپروفن mg 400 را هر 8 ساعت و mg 5/0 آلپرازولام را هر شب دریافت نمودند. در ماه دوم نیز داروهای دریافتی دو گروه مطالعه جابه جا شد. با استفاده از پرسش نامه «Cox menstrual symptom scale questionnaire» اطلاعات جمع آوری و ثبت شد.
میانگین امتیاز درد شکمی در هر دو روز دوم و چهارم قاعدگی در گروه ایبوپروفن و آلپرازولام کم تر از گروه ایبوپروفن و پلاسبو بود (000/0=P در هر روز). هم چنین میانگین امتیاز کمردرد در هر دو روز دوم و چهارم در گروه ایبوپروفن و آلپرازولام نسبت به گروه ایبوپروفن و پلاسبو به طور معنی داری کم تر بود (به ترتیب 000/0=P و 005/0=P).
با توجه به نتایج مطالعه حاضر ممکن است بتوان درمان ترکیبی ایبوپروفن-آلپرازولام را جهت تسکین درد افراد مبتلا به دیسمنوره پیشنهاد نمود تا از این طریق علاوه بر تسکین درد، اثر سوء آن بر فعالیت روزمره زندگی افراد مبتلا را به حداقل رساند