بررسی ارتباط بین فعالیت جسمانی و شیوع چاقی و اضافه وزن در معلولین و جانبازان

چاقی یکی از شایع ترین عوامل خطرزای بیماری های مهم و معضل مهم تغذیه ای، به عنوان یک عامل مستقل باعث افزایش خطر مرگ و میر می شود. معلولین و جانبازان بدلیل نقص جسمانی و مشکلات حاصله از آن، فعالیت فیزیکی کمتری دارند که این مسئله با افزایش احتمال چاقی در آنها همراه است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین فعالیت جسمانی و شیوع چاقی و اضافه وزن در معلولین و جانبازان انجام شد.
مطالعه حاضر بصورت مقطعی- توصیفی و بر روی 83 نفر از معلولین و جانبازان داوطلب انجام گرفت. ضمن اندازه گیری های بدنی و مشخص کردن شکل معلولیت آنها، درصد چربی آزمودنی ها با استفاده از چربی سنج (کالیپر) توسط معادله ی سه نقطه ای جکسون پولاک (Jackson- Pollack) اندازه گیری و ثبت گردید. سپس آزمودنی ها با توجه به میزان فعالیت جسمانیشان و بر اساس پرسشنامه ای که در اختیار آنها قرار داده شد، در سه دسته 1- معلولین ورزشکار (19 نفر)، 2- معلولین فعال (42 نفر)، 3- معلولین غیر فعال (22 نفر)، تقسیم بندی شدند. سپس میانگین درصد چربی سه گروه با هم مقایسه شد.
با وجود شباهت های فیزیکی و وزنی هر سه گروه، معلولین ورزشکار، معلولین فعال و معلولین غیر فعال به ترتیب کمترین، متوسط و بیشترین میزان چربی را دارا بودند (05/0 ≥ P).
با توجه به یافته ها بیش از نیمی از جمعیت مورد مطالعه دچار اضافه وزن و چاقی هستند. این در حالی است که جانبازان و معلولین غیر فعال در مقایسه با دیگر معلولین، میزان توده چربی بیشتری دارند که از علل عمده آن می توان به کم تحرکی در این گروه اشاره کرد اما با این حال توجه به نقش عوامل تغذیه ای و توصیه های بهداشتی آنها نیز جزء بسیار مهم و جدایی ناپذیر با آن می باشد.