بررسی جریان های محلی روی تهران با استفاده از یک مدل شهری تک لایه ای جفت شده با مدل میان مقیاس WRF در حضور شرایط جوی ایده آل

از آنجا که هر منطقه دارای ویژگی فیزیکی و شرایط فیزیوگرافی خاص خود است، الگوی جریان در هر منطقه، کاملا خاص و منحصر به همان منطقه است. آنچه اهمیت تحقیقات جامع تر و دقیق تر الگوی باد و گردش روی شهر تهران را کاملا توجیه می کند، نقصان پژوهش های قبلی در زمینه مدل های شهری و منحصربه فرد بودن الگوی جریان در چنین مناطقی است. در این مقاله تلاش شده است با در نظر گرفتن شرایط جوی ایده آل و با استفاده از یک مدل شهری تک لایه ای جفت شده با مدل WRF، به سوال هایی از جمله علت کاهش جریان های محلی پایین سوی شبانه در 5 دهه اخیر پاسخ مناسبی داده شود. داده های مشاهداتی نشان می دهند که افزایش دمای تراز 2 متری در 50 سال اخیر همبستگی بسیار خوبی با رشد جمعیت شهر تهران دارد. این مسئله اهمیت لحاظ کردن گرمایش انسان زاد به منظور واسنجی کردن مدل های میان مقیاس در این منطقه را مضاعف می کند. نتایج نشان می دهد که با وارد کردن گرمایش انسان زاد، تباین دمایی شبانگاهی بین شهر و محیط غیرشهری افزایش می یابد و این امر موجب شکل گیری جریان دشت به شهر می شود (واقعی تر شدن شبیه سازی جزیره گرمایی)؛ لذا این جریان جنوبی در کنار اثر اختلاط واقعی تر در اثر حضور گرمایش انسان زاد موجب کاهش جریان فروشیب شبانه می شود.