سایتوکین های التهابی در کشت سلول های آدنویید و لوزه بعد از آدنوتانسیلکتومی و در سلول های تک هسته ای خون محیطی: مطالعه مقایسه ای

سایتوکین ها در تنظیم ایجاد التهاب و بیماری های التهابی نقش دارند. هیپرتروفی آدنویید و لوزه ها از جمله علل بیماری های سیستم تنفسی فوقانی کودکان است که متعاقب با عفونت های ویروسی و باکتریال مزمن موجب محدودیت و انسداد مجاری تنفسی فوقانی می گردد. به نظر می رسد تولید و ترشح سایتوکین های التهابی در بافت التهابی مجاری تنفسی فوقانی در تشدید این عوارض تاثیر به سزایی دارد. در این بررسی به منظور ارزیابی تغییرات التهابی و ترشح سایتوکین ها در مجاری تنفسی فوقانی، از لنفوسیت های لوزه ها بعد از عمل آدنوتونسیلکتومی استفاده شده و میزان این سایتوکین ها در بافت لوزه با سلول های تک هسته ای خون محیطی مقایسه شده است.
در این مطالعه، مایع رویی کشت سلولی 37 بیمار یک تا 12 ساله تحت آدنوتونسیلکتومی، از نظر میزان IFN-γ، TNF-α، IL-1، IL-6 و IL-18 اندازه گیری شد و با سایتوکین های مترشحه از سلول های تک هسته ای خون محیطی (PMBC) این بیماران مقایسه گردید.
نتایج نشان می دهد که مقادیر اینترفرون گاما و اینترلوکین هشت در بیماران مورد مطالعه به تفکیک بافت آدنویید و سلول های تک هسته ای خون محیطی و هم چنین میزان اینترفرون گاما، اینترلوکین یک و اینترلوکین هشت بین بافت لوزه و سلول های تک هسته ای خون محیطی متفاوت بوده و از نظر آماری قابل توجه است ولی TNF نزدیک به معنی دار آماری است و همبستگی بین داده های اینترلوکین شش در خون و بافت معنی دار است (02/0P=).
در بیماران با هیپرتروفی لوزه ها نقصان در فعالیت لنفوسیتی از طریق کاهش تولید سایتوکین های التهابی روند مقابله با عوامل عفونی و بیگانه را باعث می گردد. احتمالا هیپرتروفی برگشت ناپذیر بافت لوزه ها پدیده نهایی این پروسه خواهد بود.