درآمدی بر ارتباطات اسلامی در جامعه دینی: از علم دینی تا علم ارتباطات دینی

مدعای مقاله این است که اگر علم مدرن طبق انتقادات وارده، دارای هویتی فرهنگی و تاریخی و مقطوع از عقل و وحی است، پس علم دینی نیز با مرجعیت عقل، وحی و تجربه، و بازخوانی فرهنگ و تمدن و تاریخ اسلامی قابل طرح است. همچنین اگر علم دینی امکان تحقق دارد، علم ارتباطات دینی نیز قابل تامل است. در نهایت، با تحقق علم دینی و علم ارتباطات دینی، زمینه شکل گیری جامعه دینی فراهم می شود. از یافته های این پژوهش، ابتنای تحقق علم ارتباطات دینی بر تولید علم دینی، و ابتنای تحقق جامعه دینی بر علم ارتباطات دینی و علم دینی است. همچنین به سیره ارتباطی رسول اکرم صلی الله علیه و آله به عنوان نمونه ای محقق از ارتباطات دینی بین فردی استناد شده است که قابلیت استخراج اصول و مبانی علم ارتباطات دینی را داراست. در این پژوهش، از روش ساختارشکنی و واکاوی دریدا استفاده می شود و جمع آوری داده ها نیز به شکل اسنادی است.