مقایسه ساخت سازهای واکه های بلند زبان فارسی در کودکان کاشت حلزون شده و کودکان دارای شنوایی طبیعی
شنوایی یکی از عوامل اساسی تاثیرگذار بر کیفیت تولید گفتار از سوی سخنوران زبان است. این حس بازخورد لازم را برای کنترل گفتار فراهم میکند. گفتار کودکان دارای آسیب شنوایی اغلب هم از نظر ادراکی و هم از نظر ویژگی های آکوستیکی دارای اختلال میباشد. هدف از این مطالعه، تعیین و مقایسه ساختار سازهای سه واکه بلند زبان فارسی در کودکان کاشت حلزون شده و دارای شنوایی طبیعی بود.
مواد و روشها: صدای 20 کودک کاشت حلزون شده پیش زبان و 20 کودک دارای شنوایی طبیعی در گروه سنی 5 تا 10 سال مورد بررسی قرار گرفت. شرکت کننده ها تک زبانه و فارسی زبان بودند. از آزمودنی ها خواسته شد که واکه های /i/، /u/ و /â/ را کشیده و تولید کنند. میانگین سازه های اول و دوم این واکه ها با نرمافزار Praatنسخه 5.3.13 تعیین و یافته ها بین دو گروه مقایسه گردید. جهت تعیین وجود تفاوت بین میانگین سازه های اول، دوم و نسبت سازه دوم به اول بین دو گروه از آزمون Independent t استفاده شد.
یافته ها: مقدار سازه اول هر سه واکه در گروه کاشت افزایش یافت که این افزایش تنها در واکه /i/ معنی دار بود (011/0 =P). مقایسه سازه دوم تفاوت معنی داری را بین دو گروه نشان نداد. مقایسه نسبت سازه دوم به اول در دو گروه در سه واکه تنها در واکه /i/ و با احتمال 95 درصد تفاوت معنی دار نشان داد (01/0 =P).
نتیجه گیری: بسامد سازه های اول در کودکان کاشت حلزون شده افزایش یافت. با توجه به این یافته یعنی افزایش سازه اول، به نظر میرسد کودکان کاشت حلزون شده حرکات جبرانی زیادی به کار میگیرند که میتوان این پدیده را با فقدان بازخورد شنیداری و تلاش برای جبران آن با حس عمقی با استفاده از شگردهای تولیدی توضیح داده شود. تغییر سازه های اول و دوم در جهت کاهش فضای هندسی واکه های مورد بررسی بود، به عبارتی افرادی که کاشت حلزون شده بودند اندکی مرکزی شدهتر واکه ها را تولید نمودند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.