شیوع اختلالات شنوایی در کودکان 3 تا 6 ساله مهد کودک های شهر همدان

هر گونه نقص قابل توجه در عملکرد حس شنوایی، مشکلاتی را در برقراری ارتباط و سازگاری با محیط ایجاد می کند. هدف از انجام این مطالعه، تعیین شیوع اختلالات شنوایی در کودکان سنین 3 تا 6 ساله مهد کودک های شهر همدان در سال 1391 بود.
مطالعه ی حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی و به روش مقطعی بر روی 345 کودک (185 دختر و 160 پسر) انجام گرفت. نمونه گیری به صورت تصادفی ساده بود. پس از تکمیل برگه آگاهی از وجود کم شنوایی توسط والدین و مربیان، معاینه اتوسکوپی، آزمون Immittance و غربالگری تون خالص صورت گرفت.
6/11 درصد حالت های ناهنجار مجرای گوش، 6/22 درصد اختلال پرده تمپان، 8/22 درصد تمپانوگرام ناهنجار، 7/28 درصد عدم وجود رفلکس صوتی و 9/11 درصد کم شنوایی مشاهده شد. کم شنوایی در 3/10 درصد موارد از نوع انتقالی، 3/1 درصد از نوع حسی عصبی و در 3/0 درصد از نوع آمیخته بود. در 9/11 درصد از کودکان دارای کم شنوایی، کم شنوایی خفیف تا متوسط مشاهده گردید و هیچ موردی از کم شنوایی شدید و عمیق مشاهده نشد. 96 نفر از کودکان (8/27 درصد) نیازمند اقدامات درمانی و 6 نفر (7/1 درصد) نیازمند اقدامات توان بخشی بودند. میزان آگاهی والدین (3/2 درصد) و مربیان (6/1 درصد) از وجود کم شنوایی در سطح پایینی قرار داشت.
نظر به وجود درصد بالایی از کودکان نیازمند به اقدامات درمانی، تاثیر اختلالات شنوایی بر یادگیری کودکان در سنین پایین و اهمیت تشخیص و مداخله زود هنگام در موارد وجود کم شنوایی، اجرای برنامه های توان بخشی شنوایی، آگاه نمودن مسوولین، مربیان مهد کودک ها و والدین کودکان و انجام دوره ای برنامه غربالگری شنوایی در سنین پایین پیشنهاد می شود.