بررسی تاثیر استفاده از وسایل کمکی بر کیفیت زندگی مادران کودکان مبتلا به فلج مغزی

نقایص کارکردی در کودکان فلج مغزی منجر به محدودیت مشارکت آنان در انجام فعالیت های روزمره زندگی و در نتیجه اعمال فشارهای جسمانی و روانی بر مراقبین می گردد که این مساله می تواند تاثیر منفی بر کیفیت زندگی مادران داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف، بررسی تاثیر وسایل کمکی بر کیفیت زندگی مادران کودکان فلج مغزی انجام شد.
در مطالعه نیمه تجربی حاضر، 291 نفر از مادران دارای کودک فلج مغزی 0 تا 14ساله ساکن شهر تهران، به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس با توجه به سطوح عملکرد حرکتی درشت و توانایی دستی کودک فلج مغزی، وسایل کمکی در اختیار کودکان قرار گرفت. کیفیت زندگی مادران با استفاده از پرسش نامه کیفیت زندگی 36-SF (36 Short form) شدت فلج مغزی با سیستم طبقه بندی عملکرد حرکتی درشت (Gross motor function classification system یا GMFCS) و توانایی دستی با سیستم طبقه بندی توانایی دستی مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات جمع آوری شده با شاخص های مرکزی و پراکندگی و با استفاده از آزمون آماری Paired t تحلیل گردید.
میانگین سنی مادران در این گروه، 69/36 سال و انحراف معیار 15/6 بود. نتایج نشان دهنده افزایش معنی داری در میانگین نمرات محدودیت ایفای نقش به دلایل مشکلات فیزیکی (001/0 = P)، درد جسمانی (004/0 = P)، سلامت عاطفی (001/0 > P) و نشاط (001/0 > P) و همچنین در ابعاد کلی سلامت روانی (008/0 = P)، سلامت جسمانی (006/0 = P) و کیفیت کلی زندگی (001/0 = P) قبل و بعد از مداخله بود، ولی در سایر خرده مقیاس ها اختلاف معنی داری مشاهده نگردید (05/0 < P).
با توجه به نتایج فوق، وسایل کمکی بر ارتقای کیفیت زندگی مادران کودکان فلج مغزی موثر است.