مقایسه قدرت عضلات تنه و پنجه دست دانش آموزان عادی و کم توان ذهنی فعال و غیر فعال

قدرت عضلانی به دلیل وضعیت ویژه افراد کم توان ذهنی و نیاز آن ها به داشتن زندگی مستقل اهمیت بسیاری دارد. تحقیقات مختلف اعلام کرده اند که زندگی بی تحرک یکی از علل ضعف جسمانی و مشکلات سلامتی در این افراد می باشد. هدف از این مطالعه، مقایسه قدرت عضلانی نوجوانان کم توان ذهنی و نوجوانان عادی فعال و غیر فعال بود.
در این تحقیق 60 دانش آموز 15 تا 20ساله (میانگین سن13/1 ± 58/16سال) شامل 30 دانش آموز کم توان ذهنی (میانگین بهره هوشی 15/5 ± 87/62) و 30 دانش آموز عادی به روش تصادفی انتخاب شدند و به چهار گروه برابر کم توان ذهنی فعال، کم توان ذهنی غیر فعال، عادی فعال و عادی غیر فعال تقسیم شدند. قدرت عضلات پنجه دست برتر و تنه (پشت، سینه و شانه ها) با استفاده از نیروسنج های دستی و چندکاره ارزیابی شد. داده ها از طریق نرم افزار SPSS و آزمون MANOVA با آزمون تعقیبی LSD (Least significant difference) در سطح (05/0 £ P) تجزیه و تحلیل شد.
یافته های آزمون MANOVA نشان داد، در قدرت عضلانی پنجه دست برتر، تفاوت معنی داری بین گروه کم توان ذهنی غیر فعال با تمامی گروه های کم توان ذهنی فعال (023/0 = P)، عادی غیر فعال (016/0 =P) و عادی فعال (001/0 > P) وجود داشت. در قدرت عضلانی تنه نیز تفاوت معنی داری بین این گروه با گروه های کم توان ذهنی فعال (008/0 = P)، عادی غیر فعال (002/0 = P) و عادی فعال (001/0 > P) مشاهده شد؛ در حالی که بین گروه کم توان ذهنی فعال با گروه عادی غیر فعال در هر دو عامل قدرت پنجه دست (871/0 = P) و تنه (597/0 = P) تفاوت معنی دار نبود. البته بین نتایج این گروه با گروه عادی فعال در قدرت عضلانی تنه (016/0 = P) تفاوت معنی دار بود، اما در قدرت عضلانی پنجه دست (064/0 = P) بین این دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد. همچنین در دانش آموزان عادی بین دو گروه فعال و غیر فعال در هر دو عامل قدرت پنجه دست (090/0 = P) و قدرت تنه (056/0 = P) نیز تفاوت معنی داری مشاهده نشد.
نوجوانان کم توان ذهنی با داشتن یک زندگی فعال می توانند سطوح قدرت عضلانی را مانند همسالان عادی خود بهبود بخشند. به نظر می رسد فعالیت های ورزشی آموزشگاهی می تواند عامل مناسبی برای بهبود آمادگی عضلانی در افراد کم توان ذهنی باشد.