بررسی الکترو دیاگنوستیک سیستم اعصاب محیطی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروز

بیماری مولتیپل اسکلروز شایع ترین بیماری التهابی دمیلینزان و بارزترین علت ناتوانی در افراد جوان می باشد. مطالعات اخیر نشان می دهد که علاوه بر درگیری ماده سفید در سیستم اعصاب مرکزی در بیماری مولتیپل اسکلروز یک پدیده نورودژنراتیو نیز از مراحل ابتدایی بیماری وجود دارد که نمونه آن به صورت درگیری سلول های قشر خاکستری و آتروفی مغزی است. در بررسی های اخیر، نوروپاتی محیطی دمیلینیزان در 5درصد بیماران مبتلا به MS مشاهده گردید. هدف از این مطالعه بررسی الکترودیاگنوستیک سیستم اعصاب محیطی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروز بود.
در یک مطالعه مقطعی توصیفی - تحلیلی که بر روی بیماران مبتلا به MS در دپارتمان نورولوژی دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام گرفت، تغییرات NCS در بیماران مبتلا مولتیپل اسکلروز را مورد بررسی قرار دادیم.
19 نفر از بیماران مورد مطالعه مرد و 56 نفر زن بودند. نوع بیماری MS در 20 نفر(7/26%) از بیماران SP و در 55 نفر(3/73%) از بیماران RR بود.میانگین سن بیماران مبتلا به نوع SP، 93/11 ± 70/41 و میانگین سن بیماران مبتلا به نوع RR، 51/9 ± 23/30 سال بود(001/0 P<). میانگین مدت ابتلا بیماران مبتلا به نوع SP، 00/5 ± 85/8 و میانگین مدت ابتلا بیماران مبتلا به نوع RR، 83/2 ± 49/2 سال بود(001/0 P<).میانگین EDSS بیماران مبتلا به نوع SP، 85/0 ± 05/6 و میانگین EDSS بیماران مبتلا به نوع RR، 44/1 ± 92/2 بود (001/0 P<). بیشترین اختلال آمپلی تود پرونئال حرکتی در 66/22درصد موارد و اختلال آمپلی تود سورال در 33/11درصد موارد وجود داشت. بیشترین اختلال Latency در تیبیال حرکتی در 66/16درصد موارد و بیشترین اختلال Velocity در مدین و پرونئال حرکتی در 33/9درصد موارد وجود داشت و همچنین بیشترین اختلال در F_Wave در پرونئال در 66/24درصد و اختلال H_Reflex در 33/9درصد موارد وجود داشت. در مطالعه ما آمپلی تود اعصاب مدین حرکتی چپ، تیبیال و پرونئال حرکتی به صورت معنی دار کمتر از میانگین نرمال جامعه بود و Latency عصب مدین حرکتی راست نیز به صورت معنی دار کمتر از میانگین نرمال جامعه بود. ارتباطی بین بین یافته های الکترودیاگنوستیک در بیماران با سن، مدت ابتلا به بیماری و تعداد عودهای بیماری و همچنین درگیری نخاعی، تعداد پلاک های مغزی، EDSS بیماران مورد مطالعه وجود نداشت. میانگین Velocity اعصاب حرکتی مورد مطالعه تفاوت معنی داری با میانگین متوسط جامعه نداشت. میانگین Amplitude مدین حرکتی سمت چپ، میانگین Amplitude تیبیال و پرونئال حرکتی به صورت معنی داری کمتر از مقدار نرمال بود.