بررسی کیفیت بهداشتی هوای شهر ارومیه بر اساس شاخص AQI

آلودگی هوا به عنوان یکی از پیامدهای توسعه شهر نشینی، علاوه بر تخریب محیط و ضررهای اقتصادی، سلامت انسان را با مخاطرات جدی روبرو نموده است. به طوری که سازمان جهانی بهداشت، تعداد مرگ و میر زودرس ناشی از آلودگی هوای شهری را بیش از 3/1 میلیون نفر در سال 2010 اعلام کرده است. پایش مداوم کیفیت هوا برای تعیین آلاینده ها و شناسایی منابع انتشار آن ها یکی از راهکارهای اساسی برای کنترل آلودگی هوا به شمار می رود. بر این اساس، هدف اصلی مطالعه ی حاضر، بررسی و ارزیابی کیفیت بهداشتی هوای شهر ارومیه و معرفی آلاینده های مسئول در سال 1390 می باشد.
این مطالعه از نوع توصیفی - تحلیلی مقطعی می باشد که طی آن غلظت لحظه ای آلاینده های هوا شامل منو اکسید کربن، دی اکسید گوگرد، دی اکسید نیتروژن و ذرات معلق، توسط آنالیزرهای Enviro SA و Ecotec در ایستگاه های چهارگانه شهر ارومیه طی سال1390 اندازه گیری شدند. شاخص کیفیت هوا (AQI) از طریق درون یابی بین غلظت های چهار آلاینده معیار، محاسبه شد و بر مبنای آن، کیفیت بهداشتی هوا در گروه های خوب، متوسط، غیربهداشتی برای گروه های حساس، غیربهداشتی، خیلی غیربهداشتی و خطرناک طبقه بندی گردید.
نتایج حاصل از شاخص کیفیت هوا حاکی از آن است که کیفیت بهداشتی هوای شهر ارومیه در 334 روز از 359 روز بررسی شده در سال 1390 در حد پاک و یا قابل قبول، ولی در 25 روز از حد استاندارد تجاوز کرده است. بر این اساس، کیفیت هوا در 17 روز غیر بهداشتی برای گروه های حساس، در3 روز به صورت غیر بهداشتی، در 3روز خیلی غیر بهداشتی و 2روز در رده خطرناک بود.
ذرات معلق، دی اکسید گوگرد و منو اکسید کربن به ترتیب بیشترین سهم را به عنوان آلاینده مسئول آلودگی هوای شهر ارومیه در شرایط غیر استاندارد به عهده داشتند. ریزگردهای ورودی به شمال غرب کشور، بالا بودن سرانه خودرو، بروز پدیده اینورژن و استفاده از سوخت های فسیلی برای گرمایش، از عوامل اصلی آلودگی هوای ارومیه هستند. مدیریت مشترک با کشورهای همسایه ی شمال غربی برای کنترل ذرات در منبع انتشار، بهینه سازی سیستم حمل و نقل عمومی، رعایت استانداردهای زیست محیطی در مدیریت حمل و نقل درون شهری، فرهنگ سازی استفاده از عایق های حرارتی برای بهینه سازی مصرف انرژی، از مهم ترین راهکارهای پیشنهادی برای کنترل آلودگی هوای شهر ارومیه هستند.