کهندژنشینان و بیابان نشینان تمدن اطلاعاتی (روشنگری گسست بوم ها)

در عصر تمدن اطلاعاتی، کهندژنشینی (در فضای جریان ها بودن) برخی بوم ها و بیابان نشینی (در فضای مکان ها بودن) برخی دیگر، پدیده ای است نوین، که این نوشتار بسان یک «گسست» با آن روبه رو است و تلاش دارد تا چرایی و چگونگی پیدایش آن را به روشنی تبیین نماید. در همین راستا این پژوهش با روشی تطبیقی گذشته نگر و با رویکردی تجربی علی انجام گرفته است. یافته ها نشان می دهد که نابرابری (گسست) بوم-ها، مسبوق به میزان برخورداری آنها از دموکراسی است (گسست دموکراسی). نابرابری بوم های مختلف در برخورداری از دموکراسی، موجب نابرابری آنها در برخورداری از فن آوری ارتباطات و اطلاعات گردیده است (گسست فناوری). گسست فن-آوری، خود، زمینه ساز ورود بوم های دارای فن آوری گسترده، به فضای جریان ها (کهندژهای تمدن اطلاعاتی)، و محبوس شدن بوم های دارای فن آوری کران مند(محدود)، در فضای مکان ها(بیابان های تمدن اطلاعاتی) گردیده است (گسست فضایی)، که نمود عینی مکانی فضایی(جغرافیایی) آن، توسعه-یافتگی بوم های فضای جریان ها و توسعه نیافتگی بوم های فضای مکان ها می باشد (گسست توسعه ای). ناگفته نماند که خود توسعه یافتگی و توسعه نیافتگی یک بوم نیز به ترتیب زمینه-ساز و زمینه سوز برپایی دموکراسی است. بیش و پیش از آنکه نابرابری میان بوم ها ریشه در «گسست فن آوری» داشته باشد، ریشه در «گسست دموکراسی» دارد چرا که دموکراسی وجه افتراق بوم مکان ها و بوم فضاها است. به عبارت دیگر، «گسست گاه» بوم ها در تمدن اطلاعاتی، دموکراسی است. زیرا که دموکراسی، زمینه ساز پذیرش «چندگانگی پذیری» تمدن اطلاعاتی در بوم هاست.