سخن سردبیر

سخن سردبیر بر سر کشته ی خویش آی و زخاکش برگیر... به یاری خداوند سبحان و با تشکر از کمیسیون بررسی و تایید مجلات علمی، داوری وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، در رابطه با اجازه ی انتشار فصل نامه ی «اندیشه و رفتار در روان شناسی بالینی» در سال 89، از شماره ی قبل به صورت جدی و با انجام بخش بزرگی از پیشنهادهای سازنده ی این کمیسیون، تلاش کرده ایم تا استانداردهای اندیشه و رفتار در روان شناسی بالینی را بیش از پیش به عنوان یک نشریه ی علمی مصوب، حفظ کنیم. برای استاندارد کردن شیوه ی فصل نامه، بر آن شدیم تا چارچوبی مشخص در چکیده نویسی و گزارش یافته های پژوهش فراهم سازیم؛ بنابراین در این زمینه با استناد به شیوه های قابل قبول APA، نگارش چکیده و برخی از الزامات مرتبط با گزارش تجزیه و تحلیل یافته ها را از شماره ی قبل آغاز کرده ایم. اقدامی که بلافاصله و شاید برخلاف انتظار با استقبال کم نظیر مخاطبان مواجه شد. این استقبال، ما را بر آن داشت تا مسایل فنی گزارش تجزیه و تحلیل داده ها را در روان شناسی بالینی با دقت بیشتری پیگیری کنیم. اقدامی که بدون کمک مخاطبان، دیدن و اعلام کاستی های مقاله ها توسط آنها، امکان پذیر نخواهد بود. در شماره ی پیشین، از نویسندگان مقاله ها درخواست شد تا در نوشتن چکیده ی مقاله ها، پنج بخش جدا از یکدیگر را به عنوان زمینه و هدف، مواد و روش ها، یافته ها، بحث و نتیجه گیری و واژه های کلیدی تنظیم نمایند تا ویراستاران فصلنامه، چکیده ی ارسالی را به شکل مورد نظر مجله تنظیم کنند. در ادامه نمونه ای از یک چکیده ی قابل قبول و فرم تبدیل شده آن برای چاپ، ارایه شده است. اختلال استرس پس از ضربه (PTSD)، اختلال مهمی است که بعد از حوادث آسیب زا پدید آمده و بر ارتباطات فردی، اجتماعی و خانوادگی فرد مبتلا اثرات منفی می گذارد. روان شناسان روش های مختلفی برای درمان این اختلال معرفی کرده اند. هدف این پژوهش، مقایسه ی تاثیر و دوام تاثیر سه روش پردازش مجدد و حساسیت زدایی از طریق حرکت چشم (EMDR) و آرمیدگی عضلانی توام با مواجه سازی ذهنی تدریجی در کاهش شدت علایم PTSD بود. در این پژوهش نیمه تجربی، 45 بیمار مبتلا به PTSD، انتخاب و به طور تصادفی در 3 گروه درمانی کاربندی شدند که قبل، بعد و 3 ماه بعد از درمان از نظر شدت علایم و ملاک های اختلال، مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شد. یافته ها نشان داد، تاثیر EMDR و آرمیدگی عضلانی توام با مواجه سازی ذهنی تدریجی در کاهش شدت علایم PTSD بیشتر از آرمیدگی عضلانی توام با غرقه سازی ذهنی بود. در پیگیری سه ماهه تاثیر EMDR بیشتر از آرمیدگی عضلانی توام با مواجه سازی ذهنی تدریجی و آرمیدگی عضلانی توام با غرقه سازی ذهنی بود. روش EMDR و آرمیدگی توام با مواجه سازی ذهنی تدریجی در کاهش شدت علایم PTSD موثراند. EMDR ماندگاری بیشتری در کاهش شدت علایم PTSD داشت. با توجه به اهمیت مداخلات روان شناختی، ضروری است که این روش ها در مداخلات بالینی بیماران مبتلا گنجانده شود. کلمات کلیدی: PTSD، EMDR، آرمیدگی، مواجه سازی چکیده ی چاپ شده: اختلال استرس پس از ضربه (PTSD)، بعد از حوادث آسیب زا پدید آمده و بر ارتباطات فردی، اجتماعی و خانوادگی فرد مبتلا اثرات منفی می گذارد. درمانگران، روش های مختلفی برای درمان این اختلال معرفی کرده اند. هدف این پژوهش مقایسه ی تاثیر و دوام تاثیر سه روش پردازش مجدد و حساسیت زدایی از طریق حرکت چشم (EMDR) و آرمیدگی عضلانی توام با مواجه سازی ذهنی تدریجی در کاهش شدت علایم PTSD بود. در این پژوهش نیمه تجربی، 45 بیمار مبتلا به PTSD، انتخاب و به طور تصادفی در 3 گروه درمانی کاربندی شدند، بیماران قبل، بعد و 3 ماه بعد از درمان از نظر شدت علایم و ملاکهای اختلال مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شد. یافته ها نشان داد تاثیر EMDR و آرمیدگی عضلانی توام با مواجه سازی ذهنی تدریجی در کاهش شدت علایم PTSD بیشتر از آرمیدگی عضلانی توام با غرقه سازی ذهنی بود. در پیگیری سه ماهه نیز تاثیر EMDR بیشتر از آرمیدگی عضلانی توام با مواجه سازی ذهنی تدریجی و آرمیدگی عضلانی توام با غرقه سازی ذهنی بود. روش EMDR و آرمیدگی توام با مواجه سازی ذهنی تدریجی در کاهش شدت علایم PTSD موثراند. EMDR ماندگاری بیشتری در کاهش شدت علایم PTSD داشت. با توجه به اهمیت مداخلات روان شناختی، ضروری است که این روش ها در مداخلات بالینی بیماران مبتلا گنجانده شود.