پیامد مداخله بالینی در بیماران قلبی- عروقی ارجاعی به بیمارستان امام خمینی تهران

با وجود پیشرفت های بسیار در مداخله بالینی قلبی- عروقی، محدودیت ناشی از عوارض آن متخصصان را به فکر و توجه زیاد واداشته است. در ایران، بررسی اندک در مورد عوارض مرتبط با مداخله قلبی- عروقی به عنوان جایگزین روش های جراحی پرهزینه و مشکل اندک بوده است.

بررسی میزان موفقیت، پیچیدگی و عوارض عمده و جزئی در حین بستری بیماران تحت مداخلات قلبی- عروقی در بیمارستان امام خمینی از مهر 1389 لغایت اسفند 1390

در یک مطالعه توصیفی گذشته نگر پرونده 412 بیمار که از مهر ماه 1389 لغایت اسفند 1390 مورد مداخلات قلبی- عروقی در بیمارستان امام خمینی تهران قرار گرفته بودند بررسی و اطلاعات بالینی مربوط به روند، اطلاعات دموگرافی، یافته های آزمایشگاهی چون هموگلوبین(Hb)، هماتوکریت(Hct) وCPK-MB اندازه گیری شده پیش و 24 ساعت پس از مداخله و نوار قلبی(EKG)، 24 ساعت پس از آنژیوپلاستی، استخراج شد و درصورت بروز عوارض عمده و جزئی قلبی پس از روند مداخله تمام موارد بدقت ثبت شد.

بیشترین مداخله(352 نفر) آنژیوپلاستی عروق کرونر بود. سایر مداخلات شامل PTMC(والووپلاستی دریچه میترال از راه Percutaneous) در 24 نفر(8/5درصد)، 14 مورد (4/3درصد)آنژیوپلاستی رگ های کلیوی، 7 مورد(7/1درصد) بستن ASD(سوراخ بین دهلیزی) با Occluder، 11 مورد(66/2درصد) آنژیوپلاستی عروق اندام تحتانی و یک مورد(24/0درصد) شریان کاروتید و 3 مورد(7/0درصد) والووپلاستی تنگی دریچه پولمونر(PS) بود. در موارد آنژیوپلاستی کرونر، 8 مورد(27/2درصد) افزایش بدون علامت کراتین فسفوکیناز قلبی(CK-MB) کمتر از 3 برابر 99 درصد بدون تغییر قابل توجه در نوار قلب و یک مورد پارگی کرونر در آنژیوپلاستی(انسداد کامل کرونر) CTO روی داده بود. دو مورد(56/0درصد) No reflow(برقرار نشدن جریان دوباره) در طی 18 ماه روی داد. در 24 بیمار PTMC(والووپلاستی دریچه میترال از راه Percutaneous) فقط یک(2/4درصد) مورد نارسایی میترال خفیف بدون علامت وجود داشت. هیچ مورد مرگ و میر و نیاز به جراحی اورژانس(CABG) یا تعویض دریچه گزارش نشد. میزان سایر عوارض نیز صفر بود.

روند مداخله قلبی- عروقی در صورت انتخاب درست بیماران و دانش و مهارت کافی اپراتور، می تواند با موفقیت و کارایی بالا، خطر و عوارض را در حد قابل قبول کاهش دهد.