تحلیل گفتمانی جنبش دانشجویی ایران از آغاز تا پیروزی انقلاب اسلامی با تاکید بر گفتمان اسلامی امام خمینی (ره)

هدف مقاله حاضر بررسی و تحلیل علل هژمونیک شدن گفتمان امام(ره) در جنبش دانشجویی است. در این راستا مقاله حاضر در چارچوب نظری، «نظریه گفتمان لاکلا و موفه» به بررسی و تجزیه تحلیل گفتمان های حاکم بر جنبش دانشجویی می پردازد و نهایتا گفتمان اسلامی امام را مورد تحلیل قرار می داد و علل هژمونیک شدن این گفتمان در بین دانشجویان را مورد تبیین قرار می دهد.
روش این تحقیق توصیفی و از نوع تحلیل محتوی و اسنادی می باشد و هدف توصیف عینی، واقعی و منظم موضوع مورد پژوهش است. در این پژوهش اطلاعات به صورت کتابخانه ای و بررسی اسناد و کتب مرجع و نیز مراجعه به سایت های مختلف و دفاتر مجلات و فیش برداری انجام پذیرفته است.
جنبش دانشجویی مجموعه ای از دانشجویان است که به صورت داوطلبانه حرکتی جمعی را برای ایجاد تغییر و تحولات در دانشگاه و جامعه صورت می دهند. تغییرات مورد نظر ممکن است در حیطه های مختلف فرهنگی، ارزشی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی باشد. گفتمان اسلامی امام خمینی(ره) دارای نقش و جایگاه بر جسته ای است، که توانست در دهه 40 به گفتمان غالب جنبش دانشجویی در ایران تبدیل گردد.
نتیجه اینکه، یافته های تحقیق حاضر نشان می دهد که علل هژمونیک شدن گفتمان امام در این دوره، اسلام خواهی، مرجعیت دینی امام، بومی بودن گفتمان اسلامی امام، مذهبی بودن جامعه ایران و ویژگی های شخصیتی امام از جمله صداقت، روش مبارزه امام و اصل ارتباط امام بوده است از سوی دیگر گفتمان های دیگر از قبیل گفتمان های چپ مارکسیستی-سوسیالیستی و یا گفتمان های لبیرالیستی و... به دلیل عدم سازگاری با جامعه ایران، وارداتی بودن، نتوانستند در برابر گفتمان امام ایستادگی کنندودر نهایت به گفتمان حاشیه تبدیل گردیدند.