بررسی سیر تحمل گلوکز و بتادومیکروگلبولین ادرار پس از پیوندکلیه و رابطه ی آن با پیش آگهی کوتاه مدت کلیه ی پیوندی

یکی از مشکلات در بیماران با پیوند کلیه افزایش میزان قند خون پس از پیوند است. در این مطالعه رابطه ی بین وضعیت قند خون بیماران بعد از پیوند کلیه با سطح سرمی و ادراری بتادومیکروگلوبولین و سیر بالینی آن ها مورد بررسی قرارگرفت.
در این مطالعه که از نوع هم گروهی (Cohort) و به شکل طولی از نوع panel می باشد، تست تحمل گلوکز (GTT) و نیز بتادومیکروگلوبولین سرم و ادرار در 40 بیمار بستری شده بدون سابقه ی قبلی دیابت، در روزهای سوم، هفتم، یازدهم، پانزدهم و بیست و یکم بعد از عمل جراحی پیوند کلیه بررسی شد و از معیارانجمن دیابت آمریکا (ADA) برای تفسیر GTT استفاده شد. برای مقایسه ی تغییرات متغیرها بعد از پیوند از آزمون های نان پارامتریک استفاده شد و از رگرسیون تک متغیره و چند متغیره برای بررسی ارتباط متغیرها باهم استفاده شد و نیز نسبت شانس محاسبه شد.
میزان بروز رد حاد پیوند 10 درصد (4 نفر) بود. 75 درصد از افراد با رد حاد پیوند و 35 درصد (13 نفر) از افراد بدون رد پیوند در روز سوم بعد از پیوند دیابتی بودند و شانس بروز رد پیوند حاد کلیه در بیماران دیابتی در روز سوم بستری 9/1 با 95 درصد CI 20- 2/0 براورد شد؛ ولی از نظر آماری معنی دار نبود. در روز بیست و یکم هیچ یک از بیماران رد پیوند شده دیابتی باقی نماندند و تنها یک نفر اختلال تحمل گلوکز (IGT) داشت. سطح ادراری بتادومیکروگلوبولین در روز یازدهم بعد از پیوند در 75 درصد از افراد ردپیوند شده بالا رفت. رابطه ی معنی دار بین بتادو میکروگلوبولین ادرار روز یازدهم با کراتینین روز بیست و یکم بعد از پیوند پس از حذف اثر مداخله ای سن و جنس همچنان معنی دار باقی ماند (03/0=P). سطح سرمی بتادو میکروگلوبولین سه تا پنج روز زودتر از سطح ادراری آن در افراد با ردحاد پیوند کلیه بالا رفت ولی ارتباط معنی داری بین سطح سرمی این متغیر و کراتینین روز بیست و یکم یافت نشد.
بروز اختلال در تحمل گلوکز و دیابت از عوارض بعد از عمل جراحی پیوند کلیه است که بیشتر در هفته ی اول بعد از پیوند دیده می شود. بر اساس نتایج این مطالعه هیپرگلیسمی بعد از پیوند بنظر نمی رسد نقش پیش آگهی دهنده برای رد پیوندحاد کلیه داشته باشد. با این وجود انجام مطالعه در حجم نمونه ی بالاتر توصیه می شود.