بررسی فرهنگ کارآمدی گروهی در مدارس ابتدایی شهر تهران و رابطه آن با عملکرد معلمان این مدارس

پژوهش حاضر به بررسی فرهنگ کارآمدی گروهی و رابطه آن با عملکرد معلمان مدارس ابتدایی شهر تهران می پردازد. پژوهش در حیطه، پژوهش های توصیفی و از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری، کلیه معلمان مدارس ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی89-88 و نمونه آماری نیز شامل 140 نفر بوده که به روش خوشه ایچندمرحله ای، انتخاب شده اند. ابزار تحقیق، پرسشنامه کارآمدی گروهی گودارد و همکاران (2000) و هم چنین فرم ارزیابی عملکرد آموزش و پرورش ایران، بوده است. یافته های پژوهش نشان داد؛ میان فرهنگ کارآمدی گروهی و خرده مقیاس های آن (تحلیل وظیفه و شایستگی تدریس) با عملکرد معلمان، رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. نتایج آزمون T و تحلیل واریانس، حاکی از آن بود که از نظر جنسیت و سابقه کار، بین فرهنگ کارآمدی گروهی معلمان، تفاوت معنادار وجود ندارد در حالی که از نظر مدرک تحصیلی، این تفاوت معنادار بوده است. نتایج تحلیل رگرسیون نیز بیانگر آن است که با ورود همزمان فرهنگ کارآمدی گروهی، خرده مقیاس ها و مولفه های آن ها، در حدود 53/0 درصد تغییرات مربوط به عملکرد فردی معلمان را می توان پیش بینی و تبیین نمود.