بررسی موانع حمایتی و سازگاری زندگی با دیابت و عوامل موثر بر آن ها در بیماران دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی تهران

ابعاد روانی و رفتاری از موارد مهم زندگی با دیابت محسوب می شود. این مطالعه به منظور بررسی موانع حمایتی و سازگاری در زندگی با دیابت و عوامل موثر بر آن ها در بیماران دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی تهران طراحی و اجرا شد.
این مطالعه از نوع مقطعی (توصیفی- تحلیلی) بود که در سال 1391 بر روی 600 بیمار به طور تصادفی ساده انجام شد. ابزار مطالعه شامل دو بخش اطلاعات دموگرافیک و مرتبط با سلامت و بیماری و شاخص کنترل دیابت (HbA1C) با 10 سوال و ابزار زندگی با دیابت در دو مانع حمایتی (8 سوال) و سازگاری (8 سوال) بود که توسط مقیاس از کاملا موافقم (5) تا کاملا مخالفم (1) اندازه گیری گردید. روایی و پایایی ابزار اندازه گرفته شد. روش جمع آوری اطلاعات، تکمیل پرسش نامه با استفاده از مصاحبه بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS نسخه 5/11و آزمون های آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (2χ و مدل رگرسیون لجستیک) استفاده شد. سطح معنی داری در این مطالعه کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.
میانگین و انحراف معیار موانع حمایتی مرتبط با دیابت و سازگاری به ترتیب 80/3 ± 71/22 و 68/5 ± 87/24 بود که متغیرهای جنس (01/0 = P)، سال های ابتلا به بیماری دیابت (001/0 > P)، سطح تحصیلات (001/0 > P)، نوع درمان (001/0 > P)، وضعیت شغلی (001/0 > P)، گروه های سنی (001/0 > P)، وضعیت درآمد (001/0 > P)، سابقه خانوادگی مثبت دیابت (001/0 > P) و HbA1C (001/0 > P) با موانع حمایتی مرتبط با دیابت ارتباط آماری معنی داری داشت. از طرف دیگر، نتایج نشان داد که متغیرهای سال های ابتلا به بیماری دیابت (001/0 > P)، سطح تحصیلات (001/0 > P)، نوع درمان (001/0 > P)، وضعیت شغلی (001/0 > P)، گروه های سنی (001/0 > P)، وضعیت درآمد (001/0 > P)، سابقه خانوادگی مثبت دیابت (001/0 > P) و HbA1C (001/0 > P) با موانع سازگاری با دیابت ارتباط آماری معنی داری داشت.
نتایج مطالعه حاکی از این است که عوامل متعددی در ابعاد سازگاری و حمایتی با بیماران ارتباط دارد، متغیرهای مرتبط با کلاس اجتماعی و سابقه ابتلا با شانس شدید بودن مانع حمایتی و سابقه ابتلا، درآمد و HbA1C سال های ابتلا به دیابت با شانس شدید بودن مانع سازگاری ارتباط دارد که این امر می تواند در طراحی و برنامه ریزی مداخلات ارتقای سلامت کمک کننده باشد.