بررسی میزان آمادگی بیمارستان های دانشگاه های شمال ایران در مواجهه با بلایا در سال 1390

بیمارستان ها به عنوان یکی از اولین مراکز پذیرش مصدومین به هنگام بروز بلایا، باید از آمادگی لازم برخوردار باشند. مطالعه با هدف تعیین میزان آمادگی بیمارستان های شمال ایران در مواجهه با بلایا انجام شد.
پژوهش از نوع مطالعات کاربردی است که به شیوه مقطعی در سال 1390 انجام شد. در این مطالعه کلیه بیمارستان های آموزشی و درمانی وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی سمنان، شاهرود، مازندران، بابل و گیلان(53بیمارستان) به روش سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه آگاهی سنجی مدیران(40سوال) و چک لیست 141 سوالی بوده که به روش خودارزیابی تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار آماری SPSS و با استفاده از آزمون های آماری من ویتنی، کروسکال والیس و ضریب همبستگی پیرسون انجام شده است.
میانگین امتیاز آگاهی مدیران از وضعیت آمادگی در برابر بلایا (12/9±89/41) و آمادگی بیمارستان ها در مواجهه با بلایا (12/15±88/56) در کلیه بیمارستان های مورد مطالعه در حد متوسط بود. بین آگاهی مدیران و گذزاندن دوره آموزشی در زمینه مدیریت بلایا ارتباط آماری معنی داری(007/0P=) وجود داشت. کمترین امتیاز مربوط به حیطه برنامه ریزی کاهش خطرات ساختمانی(4/29±56/40) بود. بین آمادگی بیمارستان در دانشگاه های مختلف و حیطه های آمادگی در زمینه مدیریت برنامه حوادث غیرمترقبه(047/0=P)، برنامه آموزشی بیمارستان(019/0=P)، برنامه ریزی پشتیبانی خدمات حیاتی(005/0=P) و اقدامات بهداشت محیط برای مقابله با حوادث غیرمترقبه(001/0=P) رابطه معنی داری مشاهده گردید.
با توجه به سابقه وقوع بلایا در استان های مورد مطالعه و آمادگی متوسط بیمارستان ها، برنامه ریزی آموزشی برای مقابله با بلایا، مقاوم سازی بیمارستان ها و برگزاری مانورهای تمرینی در افزایش آمادگی بیمارستان ها نقش موثری خواهد داشت.