بررسی تاثیر کار روزانه و خستگی ناشی از آن بر دید عمق نزدیک در افراد اگزوتروپیای گاهگاهی

از تغییرات دید عمق می توان برای بررسی اگزوتروپیای گاهگاهی استفاده نمود. اگزوتروپیای گاهگاهی عبارت است از انحراف تباعدی چشم ها که بر اثر کار چشمی روزانه و خستگی ناشی از آن بدتر شده و زاویه انحراف بیشتر می شود. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر کار روزانه و خستگی ناشی از کار نزدیک بر دید عمق نزدیک در افراد اگزوترپیای گاهگاهی می باشد.

در این مطالعه مقطعی جهت تشخیص اگزوتروپیای گاهگاهی توسط کاورتست متناوب، 600 دانشجوی خوابگاه دانشگاه علوم پزشکی مشهد با رنج سنی 23-21 سال شرکت نمودند. از این تعداد تنها 30 نفر دارای اگزوتروپیای گاهگاهی و 15 نفر به عنوان گروه کنترل وارد مطالعه شدند. دید عمق در آنها بوسیله تست Randot-SO 001 در دو نوبت صبح و شب اندازه گیری شد و ساپرسشن به وسیله تست باگولونی و 4 پریزم دیوپتر پایه به خارج بررسی شد. اطلاعات جمع آوری شده پس از ثبت در پرسشنامه مورد تجزیه و آنالیز قرار گرفت.

میزان انحراف اندازه گیری شده در افراد دارای اگزوتروپیای گاهگاهی نشان داد که در 33/23 درصد افراد (7نفر) اختلاف معنی داری بین انحراف در صبح و آخر شب وجود دارد (p=0/001).
در این تعداد همچنین مشاهده شد که دید عمق در آخر شب بطور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد(p=0/001).
در 3/53 درصد افراد (16نفر) علی رغم تغییر اندازه انحراف (افزایش انحراف)، دید عمق تغییری نکرد. در 33/23 درصد (7نفر) در هر دو نوبت صبح و شب اندازه انحراف و دید عمق بدون تغییر، ثابت باقی ماند.

در اکثر افراد پس از مطالعه و خستگی ناشی از کار روزانه، تغییرات اگزوتروپیای گاهگاهی و تغییرات دید عمق نزدیک در طول روز رابطه معنی داری با هم ندارند (p<0/696).