تاثیر مصرف توام فوروزماید و سالبوتامول بر شاخص های اسپیرومتری بیماران مبتلا به آسم مداوم Print

با توجه به اینکه استفاده از فوروزماید بخور شده در مبتلایان به حمله آسم که به درمان با آگونیست های بتای استنشاقی پاسخ مناسبی ندارند کمک کننده بوده است، این مطالعه جهت بررسی تاثیر فوروزماید با دوز mg 10 همراه با سالبوتامول بخور شده با دوز mg 5/2 بر شاخص های اسپیرومتری مبتلایان به آسم مداوم طراحی شد.
در این کارآزمایی بالینی 53 بیمار با محدوده سنی 18 تا 75 سال با سابقه حداقل 6 ماه علائم آسم مداوم به روش تصادفی بین دو گروه سالبوتامول (27 نفر) و سالبوتامول + فوروزماید (26 نفر) توزیع شدند. بیماران هر گروه بر اساس FEV1 به 3 دسته آسم مداوم خفیف، متوسط و شدید تقسیم شدند. به بیماران سالبوتامول + فوروزماید یا سالبوتامول داده شد و 15 دقیقه بعد از اتمام نبولایزر شاخص های اسپیرومتری ثبت شد و میانگین و انحراف معیار شاخص های اسپیرومتری و تغییرات آنها قبل و پس از دریافت سالبوتامول و مخلوط سالبوتامول و فوروزماید محاسبه گردید.
هیچ تفاوت معنی داری بین دو گروه از نظر میانگین درصد تغییر FEV1 در گروه سالبوتامول (50/27 درصد) و در گروه سالبوتامول + فوروزماید (83/25 درصد) پس از درمان دیده نشد (72/0 = P). هم چنین، هیچ تفاوت مهمی بین دو گروه از نظر میانگین درصد تغییر سایر شاخص ها پس از درمان دیده نشد. (P>0/25، FVC، PEF، MMEF، FEV1/FVC).
در مجموع می توان گفت مصرف توام فوروزماید (mg 10) و سالبوتامول نسبت به سالبوتامول در بهبود شاخص های اسپیرومتری آسم مداوم برتری ندارد.