تبیین الگوی استقرار ماشین های خودپرداز

انتخاب جایگاه مناسب برای استقرار ماشین های خودپرداز یکی از مباحث مهم در صنعت بانکداری الکترونیکی به حساب می آید. این مقاله با به کارگیری داده های حاصل از پیمایش مدیران شعب یکی از بانک های دولتی ایران و با استفاده از رویکرد تحلیل سلسله مراتبی، به تبیین الگوی استقرار این نوع ماشین ها می پردازد. هر چند پیشینه ی تحقیق حکایت از تنوع و تعدد بالای معیارهای موثر بر الگوی استقرار این نوع ماشین ها دارد، نتایج تحقیق حاضر نشان دهنده آن است که مدیران هنگام اخذ تصمیم درباره محل نصب ماشین های خودپرداز، لزوما به تمام این معیارها توجه نمی کنند، ضمن آن که در میان معیارهای مورد توجه، برخی معیارها در مقایسه با برخی دیگر از اهمیت بیش تری برخوردار هستند. در این خصوص، مدیران شش معیار «تراکم جمعیت»، «شغل مشتریان»، «تحصیلات مشتریان»، «نزدیکی به چهارراه ها و میادین اصلی شهر»، «فاصله تا شعب خودی»، و «فاصله تا ماشین های خودپرداز بانک های رقیب» را به عنوان مهم ترین معیارها و سه معیار «مجاورت با ورزشگاه ها»، «آتش نشانی ها»، و «قرار گرفتن در خیابان های یک طرفه یا دوطرفه» را به عنوان کم اهمیت ترین معیارهای دخیل در فرایند اخذ تصمیمات مکانی ماشین های خودپرداز اعلام کرده اند.