ویژگی های اپیدمیولوژیک بیماری لیشمانیوز جلدی در شهرستان مراوه تپه، استان گلستان، سالهای 89-1385

بیماری لیشمانیوزجلدی یکی از بیماری های مشترک بین انسان و حیوان است که بوسیله پشه خاکی منتقل شده و یکی از مهم ترین معضلات بهداشتی در ایران است. داشتن اطلاعات از وضعیت بیماری کمک شایانی به برنامه کنترل خواهد نمود. مطالعه حاضر به منظور توصیف وضعیت لیشمانیوزجلدی در شهرستان مراوه تپه انجام گرفت.
این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی 297 بیمار مبتلا به لیشمانیوزجلدی مراجعه کننده به مراکز بهداشتی - درمانی شهرستان مراوه تپه در سالهای 89-1385 انجام شد. اطلاعات مربوط به بیماران از قبیل سن، جنس، محل سکونت، تعداد و محل زخم، ماه و سال بروز و تشخیص بیماری ثبت شد. داده ها با آزمون مجذور کای در نرم افزار 13 spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
از 297 بیمار مورد مطالعه 148 نفر(8/49درصد) مذکر و 149 نفر (2/50 درصد) مونث بودند. 270 نفر(9/90 درصد) ساکن روستا و 27 نفر(1/9 درصد) ساکن شهر بودند. بیشترین فراوانی بیماری در گروه سنی 4-0 سال (5/51 درصد) بوده و بیماران بیشترین ضایعات 103 مورد (7/34 درصد) را در روی صورت داشتند. 7/37 درصد مبتلایان یک زخم داشتند. بالاترین میزان بروز بیماری (7/73 درصد) در فصل پاییز اتفاق افتاده است.
بیماری لیشمانیوز جلدی در سال 89- 1388 در مناطق غربی شهرستان مراوه تپه افزایش چشمگیر داشته و به حالت اپیدمی درآمده است. بنابراین برنامه ریزی جامع به منظور کنترل و پیشگیری بیماری ضروری است.