رادیو و مفهوم «اراده» برای خلق «حرکت»؛ یک چالش معنایی

«رادیو» به مثابه یک رسانه «حسی شنیداری» به خواست و اراده تام وابسته است و نه خواست و اراده ناقص. این «اراده» (Will) گاه به دلیل جبر سازمانی از سوی «مدیر رسانه» به منظور طرح یک برنامه اثرگذار و گاه از سوی «برنامه ساز» یا فاعل رسانه ای به نیت «نفوذ در مخاطب» برای تحریک و برانگیختگی او به کار می آید. این مقاله، در هدف بنیادی خود بر آن است تا مفهوم «اراده» را به لحاظ «فلسفی روان شناختی» بکاود و از پرتو چنین رویکردی راه کارهایی را برای خلق «حرکت» (Motion) در این رسانه ارائه دهد. بنابراین، نخست از «اراده» و ابعاد معنایی آن سخن می رانیم و سپس، به وجوه «عینی و ذهنی» آن نظر می افکنیم و در پایان به این نتیجه می رسیم که هر حرکتی در رسانه رادیو به ویژه، حرکت های خودآگاهانه نیازمند اراده معطوف به «اختیار جمعی»ست و نه «جبر زمانی» یا «مکانی».