جهانی شدن در فرهنگ علوی

ماهیت آموزه های فرهنگ علوی گویای این حقیقت است که بر زندگی انسان، نظامی حاکم است که انسان نقشی در ایجادش نداشته، ولی می تواند با توجه به سائقه های ذاتی عدالت خواهی، کمال جویی، حق طلبی و زیبا دوستی در مانایی و پویایی آن نقش آفرین باشد. این نظام در مرحله ی دنیوی از بدو آفرینش آدم (ع) آغاز شده و تا ظهور حضرت مهدی (عج) و حاکمیت صالحان ادامه خواهد داشت. این نظام فراگیر بوده و شامل همه ی انسان ها با قومیت ها و فرهنگ های مختلف می شود و محدودیت جغرافیایی بر نمی تابد. این نظام دارای چشم اندازی است که مقوله های جهان شمولی، اختیاری بودن، حاکمیت صالحان، به رسمیت شناختن سایر فرهنگ ها، فرا انسانی بودن و ثبات در قوانین و مقررات از مهم ترین آنها می باشد.تفکر توحیدی و اندیشه ی منطقی به همراه عملکرد مناسب و رفتار صالح از مهم ترین سیاست های استراتژی دست یابی به این چشم انداز است کاهش فاصله ها و درهم شکستن مرزهای جغرافیایی در پی رشد و توسعه ی پرشتاب وسایل ارتباط جمعی و تکنولوژی های ارتباطی – اطلاعاتی فرصت تاکتیکی و تکنیکی را پیش روی مشتاقان فرهنگ علوی قرار داده است تا بتوانند آموزه های آن را به جهانیان عرضه داشته و هویت جهانی آن را به نمایش بگذارند که تحولات منطقه ای و جهانی از نشانه ها و بارقه های تحقق این چشم انداز می باشد. در این مقاله سعی شده این پدیده مورد مطالعه قرار گرفته و زوایای آن با رویکرد علوی و به روش مبنایی مورد بازکاویو تحلیل قرار گیرد.