جهانی شدن و ضرورت آموزش های شهروندی جهانی

امروزه به واسطه ی «جهانی شدن»، سرنوشت تمامی افراد، سازمان ها و حکومت ها بیش از پیش به یکدیگر گره خورده و تاثیرات این فرایند بر تمامی حوزه های فعالیت بشری، غیرقابل انکار گردیده است. در ادامه و به دنبال طرح مفهوم «شهروندی جهانی» انتظارات جدیدی از آموزش و پرورش به عنوان عامل معنابخش به زندگی افراد و ابزاری برای پرورش شخصیت انسان و رفع نیازهای اجتماعی، شکل گرفته است. این مقاله با هدف بررسی خصوصیات و مولفه های شهروندی جهانی، نقش، اهمیت و ضرورت آموزش های شهروند جهانی را مورد بحث و بررسی قرار می دهد.
اگر بپذیریم که استفاده ی کنونی از منابع موجود در جهان، غیرمنصفانه و غیرقابل قبول است و شکاف فقیر و غنی (از همه ی جنبه ها) وسیع و وسیع تر می شود، باید چاره ای اندیشید. آموزش و تربیت شهروند جهانی (به ویژه کودکان و جوانان) به عنوان فردی که خواهان تبدیل شدن جهان به مکانی سرشار از عدالت، برابری، صلح و توسعه ی پایدار، احترام و پاسداشت تنوع و گوناگونی نژادی، مذهبی و... می باشد و همچنین دارای خصوصیات دیگری است که در این مقاله به آن پرداخته شده، راه حل و ابزاری قدرتمند به نظر می رسد. در این چارچوب، فقر و بحران هویت جوان ایرانی و از طرفی جذب شدن به فرهنگ جهانی سازی بیگانگان، دو نکته ای است که ضرورت توجه به آموزش های شهروند جهانی به منظور اتخاذ نگاه وسیع و کلان تر به مسائل جهانی را نمایان می سازد. بنابراین با توجه به متون ارزشمند اسلامی و جایگاه والای ترسیم شده برای انسان و ارزش های انسانی و همچنین با توجه به فرهنگ و تمدن غنی ایرانی و در راستای ایفای نقش فعالانه در مدیریت مشترک جهانی، فراگرفتن این قبیل آموزش ها در نظام آموزش و پرورش رسمی و غیررسمی و همچنین تاسیس مرکزی تحت همین عنوان با همکاری سایر نهادهای آموزشی در کشور پیشنهاد می شود