تحلیل فضایی شاخص های توسعه و وضعیت سنجی نماگرهای آن در استان خوزستان

پژوهش حاضر وضعیت سنجی و تحلیل فضایی تعدادی از نماگرهای توسعه شهرستان های استان خوزستان را مورد توجه قرار داده است. هدف پژوهش بررسی میزان برخورداری شهرستان های استان نسبت به همدیگر، از طریق شاخص های انجام برنامه ریزی های یکپارچه بوده است. تحقیق از نوع کاربردی- کمی است و به روش تحلیلی – توصیفی با استفاده از 45 شاخص و در چارچوب روش های شاخص بندی و روش اصلاح شده تحلیل مولفه های اصلی است که سعی شده به تحلیل سطوح برخورداری شهرستان های استان خوزستان پرداخته شود. نتایج روش شاخص بندی نشان می دهد که 65 درصد شهرستان های استان در سطوح محروم و بسیار محروم قرار دارند و این شهرستانها 57/38 درصد از مجموع شاخص ترکیبی را به خود اختصاص داده اند. روش اصلاح شده تحلیل مولفه های اصلی نشان می دهد که 5 درصد شهرستان ها در سطح بسیار برخوردار، 5 درصد در سطح برخوردار، 20 درصد در سطح تاحدودی برخوردار، 50 درصد درسطح محروم و 20 درصد در سطح بسیار محروم قرار دارند. نتایج روش اصلاح شده تحلیل مولفه های اصلی نشان می دهد که هرچند 70 درصد شهرستان های استان در سطوح محروم و بسیار محروم قرار دارند، سهم شهرستان های مذکور از مجموع شاخص ترکیبی 04/39 درصد است. در مجموع یافته های پژوهش با بهره گیری از تکنیک شاخص بندی و روش اصلاح شده تحلیل مولفه های اصلی با تایید یافته های یکدیگر، نشان می دهد که شهرستان اهواز در مطلوب ترین و شهرستان لالی در نامطلوب ترین حالت از نظر برخورداری از نماگرهای مورد نظر قرار دارند، این مهم جهت برنامه ریزی های توسعه آتی در منطقه را تبیین می نماید