شناسایی عامل بیماری زوال گیاهچه های لوبیا در استان کهگیلویه و بویراحمد و واکنش ارقام مختلف لوبیا (Phaseolus vulgaris) به آن

بیماری پوسیدگی زغالی ناشی از قارچ Macrophomina phaseolina به دلیل دامنه میزبانی وسیع، از عوامل محدودکننده توسعه کشت گیاهان زراعی در کشور محسوب می شود به طوری که در مناطق آلوده، برخی از این گیاهان تا حدود 90درصد آلودگی را نشان می دهند. در حال حاضر در اکثر مناطق کشت، دمای بالا در اواسط و اواخر فصل زراعی و تنش خشکی، به عنوان اصلی ترین عوامل طغیان بیماری مطرح می باشد. بافت های آلوده، بعد از شستشو با آب لوله و خشک کردن، به قطعات پنج میلی متری تقسیم و بعد از ضدعفونی سطحی، روی محیط کشت سیب زمینی دکستروز-آگار کشت داده شدند. پس از کشت و خالص سازی قارچ جداشده از بافت های پوسیده، قارچ M. phaseolina به عنوان عامل بیماری شناخته شد. بیست جدایه از M. phaseolina، عامل پوسیدگی زغالی، از مناطق مختلف استان کهگیلویه و بویراحمد، جدا شده از گیاه لوبیا، مورد استفاده قرار گرفت. خصوصیات فنوتیپی آن ها روی محیط کشت سیب زمینی دکستروز-آگار در دمای 35درجه سانتی گراد مقایسه شد. ظاهر پرگنه، میزان رشد پرگنه و تولید سختینه و همچنین ارتباط بین رشد در دمای 35درجه سانتی گراد و اندازه سختینه، تعیین گردید. میزان کلونیزاسیون ریشه ها پس از دو ماه با کشت قطعات ریشه روی محیط کشت سیب زمینی دکستروز-آگار، محاسبه گردید. جدایه ها در یک گروه فنوتیپی به نام پنبه ای با سختینه متراکم قرار گرفتند. مقایسه درصد بوته های آلوده و کلونیزاسیون ریشه نشان داد که ارقام خمین و ازنا به ترتیب بیشترین و کمترین حساسیت را به این قارچ دارند. مقایسه درصد کلونیزاسیون طوقه نشان داد که ارقام خمین و ناز، بیشترین حساسیت و رقم ازنا کمترین حساسیت را دارد.