بررسی توزیع فضایی اشتغال استان های کشور با استفاده از مدل ضریب تفکیک اشتغال

مساله اشتغال و به طور کلی نیروی انسانی در مسائل اقتصادی جایگاه ویژه ای دارد. در اقتصاد ایران، اشتغال از دغدغه های اصلی سیاست گذاران اقتصادی است. تجزیه و تحلیل روند اشتغال و ساختار آن در سطح کشور و مناطق شهری و روستایی آن مستلزم شناخت دقیق استعدادها و توان بالقوه بخش ها و ترکیب آن در مناطق است تا بتوان برنامه ریزی و اشتغال زایی متوازن و متعادلی را در هر یک از بخش ها و مناطق محقق ساخت. هدف از این مطالعه تعیین وضعیت اشتغال بخش های عمده اقتصادی به تفکیک مناطق شهری و روستایی کشور در طی سال 1387 می باشد که بدین منظور با استفاده از مدل تفکیک مکانی بخش های پایه که صادر کننده نیروی شاغل خود بوده اند، مشخص گردیده اند. نتایج حاکی از آن است در بخش کشاورزی در نقاط شهری تعداد استان هایی که در گروه فعالیت پایه ای بوده اند، بیشترین سهم را در میان سایر بخش ها به خود اختصاص داده اند. همچنین در بخش صنعت روستایی نیز تعداد 13 استان دارای وضعیت پایه ای هستند که کمترین سهم را در میان سایر بخش ها به خود اختصاص داده است.