مقایسه شاخص های اکوستیکی در دختران مبتلا به سندرم داون و دختران طبیعی

سندرم داون، شایع ترین علت آسیب هوشی است. افراد مبتلا به سندرم داون مشکلاتی در برقراری ارتباط شفاهی تجربه می کنند و همچنین کیفیت صوت ناهنجار به دلیل شیوع اختلالات صوت در این کودکان فرصت برقراری ارتباط مناسب را کاهش می دهد. هدف از انجام این پژوهش برآورد شاخص های اکوستیکی کودکان سندرم داون و مقایسه با کودکان طبیعی به منظور دستیابی به شاخصی سریع برای ارزیابی و درمان است.
پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی و به صورت مقطعی بود. نمونه صدای 20 کودک سندرم داون 4- 8 ساله (4/6 سال و انحراف معیار 46/1) و 20 کودک طبیعی که از لحاظ سن و جنس با گروه مورد بررسی تطابق داشتند، جمع آوری شد و با استفاده از نرم افزار Praat تجزیه و تحلیل شدند. برای بررسی تفاوت میان داده ها از Independent Samples Test استفاده شد.
نتایج نشان داد که میانگین F0 در کودکان سندرم داون به طور معناداری پایین تر از گروه کنترل بوده است (009/P< 0). بررسیJitter در دو گروه حاکی از افزایش معنادار این پارامتر در کودکان سندرم داون نسبت به گروه کنترل بود (004/0 > P). مقایسه پارامتر Shimmer در دو گروه نتایجی مشابه Jitter نشان داد (000/0 > P) و بررسی HNR در گروه کودکان سندرم داون نسبت به کنترل کاهش معنادار نشان داد.
نتایج به دست آمده نشان می دهد حین ارزیابی و درمان کودکان سندرم داون بررسی اکوستیکی دقت و سرعت را ارتقا می بخشد و استفاده از پارامترهای اکوستیکی امکان طرح ریزی دقیق درمانی و تمرکز مستقیم بر نقایص را می دهد.