نتایج درمان شکستگی های جوش نخورده استخوان ران به روش پلاک گذاری و گرافت استخوانی

در حال حاضر روش درمان رایج شکستگی تنه استخوان ران، ثابت سازی از طریق جااندازی بسته و پایدار نمودن آن به وسیله میله گذاری داخل استخوانی می باشد که با این روش 9/0 تا 1/1% شکستگی ها جوش نمی خورند. شیوه درمان این عارضه همچنان مورد اختلاف نظر است. هدف از این مطالعه بررسی منابع دو روش درمان برداشت میله و میله گذاری مجدد با پیوند اتولوگ استخوان و برداشت میله و پلاک گذاری با پیوند اتولوگ استخوان است.

در این مطالعه آینده نگر و توصیفی کلیه بیماران مراجعه کننده به بیمارستان رسول اکرم در فاصله سال های 1386 تا 1391 که کاندید انجام عمل جراحی اصلاح جوش نخوردگی غیرعفونی تنه استخوان ران به دنبال درمان اولیه با میله گذاری داخل استخوانیIMN)) بودند، مورد بررسی های رادیولوژیک قرار گرفتند. سپس بیماران بر اساس نوع جوش نخوردن به یکی از دو روش جراحی مورد نظر تحت درمان قرار گرفتند. انتخاب نوع درمان برای بیماران راندم بود. سپس داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

23 بیمار با میانگین سنی 5/8±4/30 سال تحت بررسی قرار گرفتند. تعویض میله، میله گذاری مجدد با پیوند استخوان که 14 بار در 13 بیمار (56%) و خارج کردن میله، پلاک گذاری با پیوند استخوان که 11 بار در 10 بیمار (44%) انجام گرفت. در روش تعویض میله و میله گذاری مجدد میزان جوش خوردگی 74/85% و در روش خارج کردن میله و پلاک گذاری این مقدار برابر با 91/90% بود. تفاوت در طول پاها، درد و عفونت در هیچ یک از بیماران مشاهده نشد.

مطالعه حاضر نشان داد که درمان شکستگی های جوش نخورده استخوان ران به روش خارج کردن میله و پلاک گذاری با پیوند استخوان نتایجی مشابه یا حتی بهتر از روش تعویض میله دارد. همچنین به نظر می رسد که شیوع عارضه جوش نخوردن از آنچه در گذشته تصور می شد بیشتر است..